Emblemata

[p. 2]

Aen de Eerbare, verstandige, ende welgheborene Ionckvouwe Charlotte van Weissenborch: S.

GHelijck den dach lanck valt den heurlinck moe en mat,
En t'iaer den Weesen nau int bedwanck altijt,
S'gelijcx my den tijt verdriet, eer ick hoe en wat
Can versinnen, dat mocht dienen t'uvver iolijt,
En oock niet min tot eens anders baet en profijt.
Maer vvant ick sulcx van my seluen alleene
Niet en vermochte, heb ik ghenomen subijt
Desen Autheur te hulpe, die (soo ick meene)
T'selue nu doen sal in ons sprake reene,
Dat hy ghedaen heeft, en noch doet int Latijn,
Al is hy van vvorden cort, en van forme cleene:
D'vvelck ghy niet aen en siet, maer t'elcken termijn
Merct aen den sin mits uvven gheest diuijn:

V vrient ende dienaer,

M.A.G.