Batavia

[p. 9]

Cap. II.
De gigantibus, quos fabulantur annales Batauiam tenuisse.

ANnalium nostrorum fidem non possum non eleuare, qui fabulatores exteros scriptores securi, fabulis origines quoque nostras inuoluerunt: aiunt enim Britanniam ⁺ insulam gigantum foecundam fuisse altricem & genitricem quoque, eos genitalibus sedibus eiectos à Bruto Ascanij pronepote, classem conscendisse, & eam Batauiae partem, ⁺ quâ Mosa marinis aquis miscetur, tenuisse, vbi vetus Vlaerdinga stetit, ibiq́ue arcem condidisse, maris & amnis coniunctis viribubs olim subrutam, à se Sclauoburgum nuncupatam, ⁺ à quibus potentia praeualentibus omnes in occidua plaga Batauiae incolas Sclauos coepisse vocari, vt Wiltos, ⁺ australiores, à ferae & immanis vitae genere, aut ab hirsutie corporum dictos. Vbi non animaduertêre nostrorum Annalium concinnatores & architecti, adagij veteris, quod loquitur, memorem debere esse mendacem, ac nihilo oculatiores, quàm lumine orbatus Cyclops ille, non viderunt Sclauos à se euestigio nominari, quos modò gigantes fecerant. non absimiles illis qui ab elephanto orsi, in culicem desinunt. Neque verò consentaneam in ipso quasi lare & vestibulo historiae narrationem incoeptantes, non inspexere sidei periculum à se adiri. Quis enim credat ab homuncionibus Troianis fame nauseaq́ue afflictatis, gigantes vasta corporum procetitate immanes, caelo capita alta ferentes expelli tanta facilitate portuisse? aut quis omnino non dubitet, gigantes omnino non extitisse Alöadum similes, quos ⁺ è medio mari AEgaeo insulas reuulsas in caelum euibrasse nugantur cum Nonno Poëtae? quos δϵϰαπήχϵν, & anguipedes fingunt; quum ne Homerus quidem in Iliade (quae fortium & bellica virtute illustrium virorum catalogus quidam est) vsquam gigantis inter Heroas illos meminerit. Siquidem quae de gigantibus memorantur, lepida quidem

+ Britannia Gigantum alumna.

+ Gigantes Batauiam petunt.

+ Sclauoburgum.

+ Sclaui. Wilti.

+ Gigantes.

[p. 10]

& narratu iucunda videntur, auresq́ue titillant, si mythologiam respicias, at falsa, rationiq́ue absona, si metiri animo Naturam velimus, cuius modum & mensuram homines, ⁺ vt nunc viuimes, repraesentamus. Demus Philostrato, sed non vt Xenocrati iniurato, Hadrianum Imp. apud Sigaeum ⁺ inuenta à se in rumulo, maris alluuione corrupto, Aiacis ossa vndecim cubitos longi, in vrnam composuisse. Demus ⁺ Thessaliam ostendisse Aloëi filiorum ossa nouem orgyias longa, qualibet orgyia senos pedes cum quadrante continente. ⁺ Demus Orestis cadauer apud Nemeam à Lacedaemonijs inuentum expleuisse cubitos septem. Demus eidem scriptori in Co insula ab affini suo Hymnaeo repertum, dum vinea effoditur, cadauer duodena cubita longum, affirmanti: des ita demus, vt fabulatori & ex vinitoris fide multo incredibiliora miracula narranti: quando etiam mediae ⁺ aetatis historici Carolo Magno (cui rerum gestarum magnitudo cognomentum illud pepertit) nullum mendacijs modum statuentes, prodigiosam & tantùm non giganteam membrorum vastitatem, cognominis materiam, attribuerint, affingentes illi faciem sesquipendem longam, pedem latam, nasum in semipedem porrectum, corporis crassitudinem intra zonam octonûm pedum. Mirum, ni Enceladum quempiam aut Gyen praeclari architecti posteritati persuadere voluerint. Athenagoras in legatione ad M. Aurelium Antoninum, cumque eo in eadem opinionis naui iactati ⁺ Tatianus Assyrius, Iustinus Martyr & Firmianus, credidere gigantum natales extitisse è congressu angelorum ⁺ cum virginibus; quorum vestigijs insistens Sulpitius Seuerus sacrae historiae initio, scribit angelos naturae suae originisq́ue degeneres, relictis superioribus sedibus, quarum erant incolae, matrimonijs se mortalibus commiscuisse, atque ita paulatim corrupta humana progenie, ex eo coitu gigantes esse editos, vt monstra è mistione diuersae inter se naturae genita. Sed vt istud dogma orthodoxae Ecclesiae iudicium labefecit atque improbauit, ita quid de gigantibus semel

+ Gigantes an fuerint?

+ Aiacis ossa.

+ Aloadae.

+ Orestes.

+ Carolus Magnus.

+ Gigantes ex angelis.

+ Sulp. Seueri opinio de gigantibus.

[p. 11]

sit statuendum, eleganter & doctè enucleauit Cyrillus Alexandrinus ⁺ libro aduersus fidei defectorem Iulianum nono, qui, vt eius diffusam orationem in compendium conferam, id in vniuersum sentit, posteros Enos filij Adae (qui cognomento ⁺ Dues, ob summam virutem inter mortales dictus fuit) multis pòst saeculis cum Caina posteritate, formarum praestantia illectos, coniugia miscuisse, proculcato honesti & virtutis amore ac studio, atque inde enatos gigantes, sacra historia, proteruos, immanes, truculentos, & aspecu horribiles eo vocabulo designare consueta: quomodo Deus ⁺ interminatur ore vaticino Iudaeae, Venient (inquit) gigantes vt furorem meum expleant, laeti pariter & iniuriam consociaturi. Annales nostri tradunt à Wilelmo, cui cognomentum Boni virtus dederat, Comite Hollandiae, adductam fuisse ad nuptiarum sollennia Caroli Pulchri Franciae Regis, ⁺ inusitata corporis mole foeminam natione Selandam, prae qua proceri etiam viri pusiones videbantur, tanto etiam virium robore, vt bina dolia Cereali potu referta, ambabus vtrinque manibus portaret, quae singula quadringenta pondo Italica appendebant, trabemq́ue cui attollendae impares octo viri fuerant, quò vellet, transferret. Memoratur & Nicolaus Kyethenius, quem Spernerwouda pagus extulit, ⁺ tam enormi fuisse corporis vastitate, vt procerissimum quemque sur temporis subalarem admiserit, sed vires moli corporis & symmetriae impares, non respondebant. Vti in eo quem Iulius Scaligerus se vidisse testatur Mediolani, qui in nosocomio decumbens duas spondas lectorum iunctas porrectus explebat. In Herculana familia illustri apud Batauos, Ioannes eo nomine octauus, Gigantis cognomen tulit, ⁺ ob vastam corporis staturam, robur incredibile, & animum infractum, cunctis formidabilis, quem Annalium monumenta perhibent, caballum ingentem solo attollere, & aduerso parieti appressum immobilem sistere potuisse, vnum Iunio Valenti & Miloni Crotoniatae parem. Refert & Scaligerus ante annos circiter octoginta in Corcyra fuisse

+ Cyrill. li. 9.

+ Cyrilli sanior opinio.
Enos cognomento Deus dictus.

+ Gigantes qui?

+ Foemina Selanda inusitatè grandis.

+ Nicolaus Kyethenius.

+ Ioannes Herculanus Gigas.

[p. 12]

effossum hominem, cuius brachium iusti cruris totius longitudinem exaequabat. Hector Boëthus recrumq́ue Scoticarum ⁺ scriptores memoriae prodiderunt, quendam Ioannem antiphrastice Pusillum cognominatum, impleuisse statura pedes quatuordecim, in extremae Scotiae insula sepultum. Sed haec vel robotis rari, vel proportionis iniquae miracula, haud giganteae & humana maioris speciei esse possunt, qualem veteres credidere, & plaerique persuasi existimarunt, & suam fidem alijs quoque approbare conati sunt. Verùm vt ⁺ gigantes in genere mortales dicuntur ex humo geniti, quasi ɣηɣενε֮ιϛ & terrigenae, ita eos propriè nomé istud mereri censeo, qui originis suae ac sortis obliti, ad maiora altioraq́ue, ⁺ quàm locus & conditio sua fert, contendunt, & vmbram suam (quod dicitur) transiliunt: quo in genere antesignani sunt, qui regnum caeleste affectant, hoc est, diuinos sibi honores arrogant, & aras sibi tantùm non Sabaeo thure accendi, proq́ue Dijs haberi volunt. Quibus proximi sunt, qui fas omne, religionemq́ue, Dei iura, oppugnatum eunt ac violant, cultum Dei abolent, sui inculcant, iuxta Athenagoram; qui Principibus, Magistratui, ac legibus (quae Dei manus sunt) resiliunt ausu temerario: qui seditiosè tumultuoseq́ue populum ad rebellionem concitant: qui sanguinarijs concionibus Principum saeuitiam armant atque accendunt: postremò qui per fas & nefas malisq́ue artibus honores & munia quibus impares sunt, aut quò aequalibus graues & damnosi officiant, aucupantur; clandestinis offucijs subditos irretiunt, grauioribus iusto oneribus obruunt, nimiumq́ue plebem emulgendo sanguinem exprimunt, quos ⁺ sub Nimrodi robusti venatoris nomine sacrae literae obtegunt, ⁺ & gigantes vocant, quos Iouis & Mineruae manubiae plaerosque solent delere. Itaque vt ad Annales redeam, facilè adducor vt credam eos qui Vlaerdingam è Britannia in ⁺ hanc oram classe appulerunt, ab Anglosaxonibus expulsos, aut Nortmannos Danósue, qui securi tyrannico in otio, regnum occupatum eripi sibi è faucibus passi sunt multis pòst

+ Ioannes Pusillus.

+ Gigantes qui propriè.

+ Gigantes allegoricè.

+ Nimrodus.

+ Gigante, in scriptura qui?

+ Qui gigantes in Hollandiam appulerint.

[p. 13]

annis, ob molem corporis & speciam oris horribilem, gigantes fuisse habitos, fama (quae cuncta in maius augere solet) aduenisse gigantes canente: atque inde non dubito quin mecum descensuri sint omnes qui sanae mentis vnciam habuerint.