Het meisje uit de sawah

Rakiema was een halfbloed-indonesisch meisje, dat de deugdzaamheid eens vaarwel had willen zeggen. Maar door de hulp die haar halfzuster, een negerin, haar bood bleef ze een zedig meisje, en werd later een jonge vrouw die in hoog aanzien stond.

Toen zij eens, aan de arm van een welgestelde vreemdeling, en aangegaapt door een menigte die niet begreep hoe zoiets kon, de trappen van het stadhuis van Paramaribo besteeg, was zij het niet vergeten dat haar voeten heel vaak tussen de bonen- en pindaplantjes en in de sawah hadden gestaan.

De schrijver heeft een deel van zijn leven in het district doorgebracht. Als ambtenaar te Paramaribo, is hij ook door dienstreizen weer in contact met het districtsleven gekomen.

Hij heeft toen vele Rakiema's, Georgine's, en andere eenzamen gezien en gesproken en heeft vaak op gevoelige teentjes getrapt. Niettemin heeft hij Rakiema en al de anderen ondergebracht in een plaats waar ze thuis horen, namelijk in dit boek.