|
| |
| |
| |
Refereyn tot Lof des Nederlandts unde der Duytscher Spraecke, met sijn Liedeken.
Overnedert Nederlant hooch sult ghy werden verheven,
Boven alle stolte Bergen noch spannen de Croon:
Want die de Sayers het Saet heeft ghegheven,
Sal eyntelijck al comende comen by u ter woon.
Daerom sult ghy verschynen eenen Lusthof schoon,
So dat t'Volck tot u loopen sal van alle canten:
Die Wijngardenier sal selfs in menschelijcker persoon,
Alderhande Boomen des Gheestes in u planten.
Hy heeft wel sijn Sayers of sijn Ghesanten,
| |
| |
Voormaels ghesonden in verscheyden Spraecken:
Maer nu wil hy selfs teghens die groote Giganten,
Met verteerende vyer en vlammen blaecken,
So dattet alle Dijstelen en Doornen wil raecken,
Steenrootzen unde Hovelen verschricken van sijn woordt,
Haren wech sal verloren sijn, die hem versaecken,
Hoewel dat sy de Wet dragen buyten an haer boorden:
Maer eenen nieuwen Opganck verschijnt ons wt den Noorden.
Liedeken opt voorschreven Refereyn, op die Voys, Laet ons Godt loven, und' nu die gratie singhen,
&c.
Looft Godt eendrachtich// O Nederlandt verwesen,
Ghy die sijt clachtich// hebt acht op desen toon.
T'Licht is seer crachtich// wt den Noorden gheresen,
| |
| |
Sijt dit ghedachtich// haest u en cust den Soon.
Die Heer Almachtich// die compt by u ter woon,
Sijn vlamme seer blaecken sal.
Het wil die Doornen raecken al,
Die hem hier versaecken mal,
Ontfanghen haest hun loon.
Voormaels is wt den Oosten eerst den Dach verschenen,
Die sich int Suyden daer na meerder heeft verheucht,
Maer is eyntelijck inden Westen gheheel verdwenen:
Dus comt ons wt den Noorden een ander Dach volvreucht.
Deur Mosen heeft Godt die Hebreeusche Jeucht,
Int Hebreeusch sijn Weth wel laten beschryven:
Al saeyden hy een goet Zaet streckende tot deucht,
T'vyel by den Wech, t'mochter niet beclyven,
| |
| |
Die schadelijcke Vogelen lieten't daer niet blyven:
Oock worden het met haer onreyne voeten vertreden,
Dus ginghen sijt wt haer haerte wryven:
T'ongheloof hield' haer wt het Landt van vreden,
Sy verginghen op den wech und' bleven beneden,
In die aetsche ghesintheyt, die sy na spoorden,
So dat-se vervallen sijn met al haer Steden,
Meest al haer Schriftgheleerden in sonden smoorden,
Maer eenen nieuwen Opganck verschijnt ons wt den Noorden.
Die Heer verheven// seer rijck, vol van Genaden,
Heeft wel ghegheven// die Saeyers Zaet ter deucht,
Om na te leven, , ginck Moyses wijsheydt raden:
Maer t'viel beneven// byden Wech sonder vreucht:
| |
| |
T'is niet ghebleven// by die Hebreeusche Jeucht,
Godes Gheest verstoorden sy,
Gheloofden niet sijn Woorden bly,
Dus compt wt den Noorden by,
Een Saet dat ons verheucht.
Doen nu de Son noch hoogher opginck int Suyden,
Bestondt sy Joden und' Griecken te schynen gemeen:
Daer saeydemen int Griecx byden Griecxschen luyden,
D'Apostel Petrus was van dese Sayers een:
Maer helas het Zaet viel al weer op herde steen,
So dattet gheen diepe wortelen en mochte schieten:
Die Griecken sochten wijsheydt, en vonden gheen,
Und' die Joden die wouden Teyckens ghenieten,
| |
| |
Deur haer eygenwijsheit sy Gods wijsheyt verstiete:
Daerom verginghen sy meest in schanden,
Gheloovende die loghen, die Waerheyt sy verlieten:
Want doen de Sonne heet bestondt te branden,
Begon den Afval te comen in veele Landen:
Haer Wysen in haer wijsheit haer geheel verdoorden:
So voor't als opstondt vervolging' und' banden,
Argerden sy sich aen't Cruys aen allen oorden,
Maer eenen nieuwen Opganck verschijnt ons wt den Noorden.
Of in t'verhooghen// een Licht schoon is verschenen,
Der Griecken ooghen// een Saet oock int ghemeyn,
Ten heeft niet moghen// diep wortelen op steenen,
T'most haest verdrooghen// fijn vasticheyt was cleyn:
| |
| |
Dus compt ghevloghen// al wt het Noortsche Pleyn,
Het Duyfken eenvuldich slecht,
Dat als een arm onschuldich Knecht,
Spot en smaet verduldich drecht,
Daer na is die hooghe Apostel Paulus ghecomen,
Maer sijn plantinghe is oock niet wel gheluckt:
Hy saeyden het Zaet by die Latijnsche te Romen,
Daer viel't onder die doornen, die hebben't heel verdruct.
En hoewel hy inden derden Hemel was verruckt,
So betuycht hy den Afval oock van een ander Dach,
Ja sijn weten en t'propheteren acht hy ghestuckt,
So dat het die volcomenheyt niet verstrecken mach:
| |
| |
Maer alst volcomen comt, dat noyt vleyschelijck ooch en sach,
Sal al het Stuckwerck oock die Tonghen ophouden
Dit valt Joden, Griecken, Latijnschen een hart gelach,
Dat-se voor het nieuwe al moeten verouden,
Ja gheheel in Leeringhe en liefde vercouden:
Alsmen nu sal hooren dat noyt menschelijck oor hoorden,
Waer sullen dan blyven die de vrome benouden,
Och haer eyghenwijsheyt sal haer Ziel vermoorden,
Maer eenen nieuwen Opganck verschijnt ons wt den Noorden.
T'is Godts behagen// een sotheyt s'Werelts Wysen,
Deur Cruys en slaghen// te brenghen tot ootmoet:
| |
| |
In Paulus Daghen// mocht het Zaet oock niet rysen,
Der Doornen plaghen// druckten't onder de voet:
Ja noch verjaghen// die Romeynen verwoet,
T'Vreedtsame vercoren Zaet.
Maer als Godt sijn stem hooren laet,
Sal hy met verstooren quaet.
Verschricken dit ghebroet.
Wech ghy Hebreeuschen, die de Waerheyt niet ghelooft,
Ghy Griecksche und' Latijnsche moet doch eyntelijck swichten,
U Tytel der bespottinghe staet over Christi Hooft,
Daerom wort gebroken al dat ghy oyt ghinckt stichten:
Maer den Duytschen Sayer comt ons onderrichten,
| |
| |
Namelijc, die Geest der waerheit, die eewich sal bestaen:
Voor dit Dachlicht wijcken alle voorgaende Lichten,
Want hy vanden Vader und' den Soon is wtgegaen.
Deur desen sal t'goet Aertrijck d'vruchtbaerheit ontfaen,
Het sal in mennichvuldicheyt seer vermeeren,
Antichrist sal van hem werden t'onderghedaen:
Dan sullen die Volckeren tot Godt bekeeren,
Den Wech sal hy banen, den Thuyn repareeren,
Wech sullen vlieden die de vreedtsame verstoorden,
Het voornemen Godts sal niemandt moghen weeren,
Al meent het die Slang', die Heva becoorden:
Maer eenen nieuwen Opganck verschijnt ons wt den Noorden.
| |
| |
Nu compt ter handen// ons Prins den Duutschen Sayer,
Ras al ghy Landen// wilt nu sijn Woort ontfaen:
In Liefd' laet branden// denckt wat ghy hebt ghedaen,
Tot uwer schanden// vindt ghy den Tytel staen,
So ghy aen dat Cruys boven siet:
Maer noch wilt ghy ghelooven niet,
Tot dat ghy Inden Oven hiet,
Als Oncruyt moet vergaen.
Jesaias 41. Vers. 24. unde 25.
Siet, ghy sijt wt niet, ende u doen is oock niet, unde die u verkiest is een grouwel. Maer ick verweck eenen
van Noorden, unde compt van den Opganck der Sonnen, die sal in mynen Name prediken, ende hy sal over
die machtighe gaen, ghelijck als over een Asem. Unde hy sal dat slijck treden ghelijck als de Potbacker.
FINIS.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd