Herinneringen

[p. 5]

1 Ondergeschikt ambtenaar

Van promotie tot ambtenaar

Na mijn promotie op 12 Juli 1900¹ vestigde ik mij als advocaat en procureur te 's-Gravenhage ten huize van mijn ouders, Scheveningscheweg no. 14, welk huis sinds werd afgebroken om plaats te maken voor het tegenwoordige Café de la Paix tegenover het Vredespaleis. Roeping voor het nobile officium had ik niet; ook Tijd en Vlijt kon mij die niet bijbrengen. Kans op practijk van eenige beteekenis bestond al evenmin. Een paar pro-deo-zaakjes kwamen los, waarbij niet te ontkennen viel, dat de boeven er meer van af wisten dan de hun toegewezen advocaat en de civiele partijen geen zijde sponnen.

Ik herinner mij twee gevallen, een civiel zaakje, waarbij ik in twijfel verkeerde of een opzettelijke in-mora-stelling² nog noodig zou zijn. Hierover raadpleegde ik mijn neef Herman de Ranitz, toenmaals een bekend advocaat in Den Haag, die mij verklaarde, dat in het onderhavige geval geen in-morastelling meer noodig was. Toch verloor ik het proces, omdat zij niet had plaats gehad. En in de tweede plaats een faillissement, waarin ik curator was, met een actief van ƒ 120, -, waarvan mij ƒ 100, - als honorarium werd toegekend!

Noch het een, noch het ander was erg verheffend. Van deze verdienste heb ik echter mijn toga kunnen betalen, zoodat ik mijn advocatenloopbaan zonder nadeelig saldo heb kunnen beëindigen.

Het lag voor de hand, dat ik naar wat anders, liefst een vaste betrekking, uitkeek. Een bepaalde voorliefde had ik niet. Toen echter een betrekking aan Justitie open kwam in verband met de nieuwe Kinderwetten, waarover ik mijn dissertatie had geschreven, meende ik daarnaar te moeten solliciteeren, ook al omdat ik dacht op grond van mijn proefschrift wel een kans te hebben op plaatsing. Ik solliciteerde dus, maar kreeg de betrekking niet, wat later een

1 De Jonge promoveerde te Utrecht cum laude tot doctor in de rechtswetenschap op het proefschrift De ontwerpen betreffende het straffen en de strafrechtspleging van jeugdige personen. Een uitvoerige en waarderende bespreking door Mr. J.M. van Stipriaan Luïscius in Themis 1903, no.3. Hij schrijft o.m.: ‘Om zich aan dit gebied der rechtswetenschap te wijden moet men niet alleen een zeer goed verstand, maar ook, wat nog veel meer zegt, een zeer goed hart hebben. Deze schrijver heeft door zijne tweehonderdtwintig bladzijden in hooge mate getoond, dat de belangen der verwaarloosde jeugd hem ter harte gaan.’

2 In mora-stelling is de juristenuitdrukking voor ingebrekestelling in geval van wanprestatie bij het nakomen van aangegane verplichtingen.

[p. 6]

geluk bleek, omdat het werk uit niet veel meer bestond dan het maken van staten van sokken, broeken, hemden enz. voor gestichtskinderen. De sollicitatie zij hier echter vermeld, omdat zij de eenige is, waaraan ik mij ooit heb schuldig gemaakt.