Kint-baerenden man

[p. 26]

Liedeken
Den Rom ende Lof der Landts-lieden

Stemme: Flora.

WIe zoud't buyten leven haeten,

't Is een leven vol van vreught
Daer de Voghelkens vermaecken,
d'Herten van de jonghe Jeught,
Door het aenghenaeme singhen,
Van den soeten nachtergael
Hoort-men 'tdroef gezucht bedwingen
Tot een lievelijck gheschal.

Al heeft Mars den Ougst geschoren

Die den Landts-man heeft ghezaeyt,
't Schynt hy is tot 't werck gheboren,
Als hy eens syn Vruchten maeyt
Is sijn droefheyt al vergeten,
Voor sijn werck kryght hy dan geldt,
Met wel drincken en wel eten,
Wordt den druck aen cant ghestelt.

Men siet wonder vreught gebeuren

Als Bellona vlucht uyt 't veldt
En als Mars gaet droevigh treuren,

[p. 27]

 

Ceres wordt in rust ghestelt,

 

Dan siet-men den Landts man swieren

 

In het lommer groene waut,

 

Daer de Vogels tierelieren,

 

Sy en zijn niet meet benauwt.

4.

Wilt men backen wil men brauwen

 

Siet den Landts-man is bereedt

 

Om het vruchtbaer Landt te bouwen

 

Hy en vreest noch koud' noch heet:

 

Want den loon comt hem verstercken

 

Die hy eens genieten sal,

 

Voor syn slaven en syn wercken,

 

Den loon die verzoet het al.

5.

Siet de Vrauwkens met genuchten

 

Weten constigh met haer handt,

 

Al zoetsingende de Vrughten,

 

Vanden Vlasschert op het landt

 

Voor een ider te bereyden,

 

Tot ghebruyck van cleyn en groot,

 

Men moet hunnen lof verbreyden,

 

Die ons helpen uyt den noodt.

6.

Wilt dan al den Landts-man prysen

 

Die door const uyt aerd' en stof

 

Levens middelen op doet rysen,

[p. 28]

 

't Is des, buyte-levens Lof,

 

Dat den Landts-man niet en zaeyde,

 

't VVaer met ons al lanck gedaen,

 

Niet een Haentjen datter kraeyde

 

't Zoud' door hongers noodt vergaen.