Kint-baerenden man

Liedeken den wonderlijcken eygendom vanden zoet-zinghenden Nachtergal

Stemme Vandẽ VVaghen vã Ronse.

DEn Nachtergal Seer lief getal,

Gaet inden Mey vermeyden,
Met lievelijck gheschal,
Comt ghy het hert verbleyden;
Hy maeckt een soet gheluyt,
't Is als een hemelsch' fluyt,
't Is als een Vogelk' uyt de muyt;
Het mint de groene boomen, bis
Geen schroomen,
Can daer sijn vreught betoomen:
Als t'is in't velt,, Met zoet ghewelt,
Hoortmen sijn fluytjen speelen, ò
Het houdt den spot,, Met Vogel-cot,
In 't lommer groen,, Is het te doen

[p. 29]

 

Om t'beestjen t'hooren quelen.

2.

Eer phoebi licht,, Aen ons ghesicht,

 

Syn jonst comt bewysen,

 

Als door nateur bericht,

 

Comt soetjens op te rysen,

 

En met een diep oodtmoet,

 

Het lieve beestjen zoet,

 

Synen heer en Schepper groet,

 

Het gaet sich vreughdig dwinghen bis

 

Tot singhen,, Al huppelen en springhen

 

Het schynt den mensch,

 

Na Godes wensch,

 

Syn plicht te commen leeren,

 

Hoe dat hy moet,, Godt die hem voet,

 

Met lof-gesanck,, en soet gheclanck

 

Danckbaerrelijck vereeren.

3

In't groene wout,, Siet t'menogh faut

 

Veel minnelijcke keuren,

 

Daer't blomken wordt betrouwt,

 

Datmen daer naer siet treuren,

 

Het lieve beestjen siet,

 

Nochtans en segh'-het niet,

 

Wat dat daer al is gheschiet,

 

Langhs d'helder water stroomen, bis

[p. 30]

 

En boomen, Het can syn bexken toomẽ

 

't Schaemt hem voor clap,

 

En vuyl ghesnap,

 

Van dert'le Venus dieren,

 

Het leert te tongh,, Van oud en jongh,

 

Beclat met quaet,, En vuyl misdaet,

 

Te houden goed' manieren.

4.

Het blyft in rust,, Met zoete lust,

 

Als Phoebus comt te daelen,

 

Naer d'onderaerdsche cust,

 

Tot hy syn gulde straelen,

 

Op onsen orisont,, Mildadig weder jont,

 

Als hy heeft gedaen de rond',

 

Het beestjen schynt t'herleven, bis

 

Ghedreven,, Om Godt den lof te geven

 

Het singht Osy ,,Met herten bly,

 

Dewyl de Menschen rellen,

 

Een vuyl ghedicht ,,Dat al onsticht,

 

Soo dat s'in schyn,, Maer Menschen syn

 

Doch beesten in Mensche vellen.

5

Het beestjẽ reyn,, leert groot en clein

 

Syn vrydom te bewaeren,

 

En in het groene pleyn,

 

Te vluchten 's Jagers gaeren,

[p. 31]

 

Die met een soet gheluydt,

 

Het Vogelk' inde muyt,

 

Tracht te krygen voor een buyt,

 

'tVliegh langhs de water stroomen bis

 

Op boomen,

 

't Vlught van het net al schroomen

 

In dien het past ,,Dat 't wort verrast,

 

Door s' Jaegers slimme treecken,

 

Noch spys noch dranck,, Syn levẽ lanck

 

Het nutten sal,, 'tMaeckt droef geschal,

 

Tot 't hertje comt te breeken.

6.

wanneer den tydt,, Die't al verslyt,

 

Van sterven comt te naecken,

 

Het beestjen gaet met vlyt,

 

Ter doodt sich veerdigh maecken

 

Om met een soet gheluyt,

 

Syn gheest te blaesen uyt,

 

waer door het den Mensch beduyt,

 

Te leven en te sterven, bis

 

Om t'herven ,,Een leven sonder derven

 

Siet hoe een beest,, Na Godes geest,

 

Den Mensch hier comt te leeren,

 

Hoe dat hy moet,, Met liefde soet,

 

Op 'sweirels pleyn ,,Met herten reyn

[p. 32]

 

In d'Hemelen verkeeren.

7.

wegh Vledermuys,

 

Vuyl nacht - gespuys,

 

VVegh Couckoucks vuyle beesten.

 

Die snachs met groot ghedruys,

 

Daer vlieght als helsche geesten,

 

In duyster Maene schyn,

 

Tot sy met Mars eens zyn;

 

In het net oft Venus pyn,

 

Al condy door u springhen, bis

 

En singen ,,Een Nachtergal voortbringẽ

 

Men siet gheschieden,

 

Couckouck moet Vlieden,

 

In canten en in haeghen,

 

Men heet het al,, Den Nachtergal:

 

Doch met den naem,

 

Tot Couckoucks blaem,

 

Zal 't Couckoucks veren draghen.