|
| |
| |
| |
Liedeken
ONsen Joos die koos Clorinde,
voor syn lief en wel Beminde,
En hy swoor by ziel en lijf,
Dat hy haer koos voor syn wijf.
Heel onnosel was hun praeten,
En al schoon sy somtydts aeten
Met malcander niet te min
Daer en scheen geen boosheydt in.
En de moer sey by haer selven,
Ick en moet my niet verbelghen,
Dat myn dochter wort ghedient
Van soo wel gheschickten vriendt,
Ick en kan in hem niet vinden,
Dat niet wel is: ja een blinden,
Soude konnen wel gheraen,
Dat myn kindt alleen magh staen:
By haer Vrijer selfs by nachte,
Schoon ick niet en hiel de wachte,
Want haer dochte dat beij,
Suijver waeren als een Ey.
| |
| |
t'Wiert de dochter toe ghelaeten,
Om alleen te moghen praete,
Met ons Joosken in den nacht,
Als den duyvel hout de wacht.
Joos begonst haer wat te quellen
En sy stack hem dan met spellen
En als hy weer soetjens slough,
t'Was daer mé dan dat lough.
Dus als Joos haer gaf een kusten,
t'Was het spel maer van een musken
Dat in't hoexken vanden eert,
Malt en speelt met synen weert.
Joos begonst sich te verstauten,
Soo in't doen als in het kauten,
En sey vrijen t'is verdriet,
Jont mij meer of jont my niet.
Onse Meijt begost te minnen,
Dus verdoolden haere sinnen
Soo dat sy niet eens en sagh,
Dat sy in't perijckel lagh.
Sij en koste niet bemercken,
| |
| |
Noch in woorden noch in wercken
Of Wel Joosken was den Man,
Die haer noit verlaeten kan
Naer wat mallen dan en praeten,
Wierden vuijl dêes suijver vaeten,
En allenxkens met den tijdt,
Wiert de Schelp haer Mossel quijt.
Waer voor eertijdts al de maeghden
Al hun bloedt en crachten waeghden,
Op dat lijf en ziel sou sijn,
Suijver als een Sonne-schijn.
Die't perijckel niet en achten,
Moghen niet als leedt verwachten,
Soo het blijckt by onse Maeght,
Die te veel haer heeft ghewaeght.
Nu soo kan sy wel bemercken,
Dat haer Vrijer sonder vlercken,
is ghevloghen uijt het Landt,
Tot haer spijt en meerder schandt,
En de Moeder moet beclaeghen,
Al den tijdt schier van haer daghen,
Dat s'haer doghter in den nacht,
heeft ghelaeten sonder wacht.
| |
| |
Wie sal nu dêes dochter helpen,
Mits ghebroken is haer Schelpe,
En dat in den selven tijdt,
Als sy was soo seer verblijdt.
Gansch haer lyf begint te swellen
En een ider gaet vertellen,
Hoe dat Joosken t'haerder leedt,
Haere Schelp in stucken smeet.
Sy en doet nu niet als kryten,
Dus sy moet haer leedt verwijten,
Eerst voor al aen haer slecht hooft,
Dat een Man soo licht ghelooft.
Sy en doet schier niet dan claeghen,
En naer haeren Joos te vraeghen,
En hoe wel dat sy soo sucht,
Joos die is, en blijft ghevlucht.
En sy blijft met t'pack gelaeden,
t'Haerden schandt en t'haerder schaede
En sij moet haest Moeder sijn,
En met een den Voester sijn.
Sinte Pieter door fijn praeten,
Met een Maerte, en Soldaeten,
| |
| |
Heeft verlochent sijnen heer,
En dat meer als eenen keer.
Sompson sonder achterdencken,
Wiert verblijnt als eene vincke,
Mits 'hy qualijck sijne trauw,
Gaf aen eene vremde vrauw.
En als Salomon ginck minnen,
In den drift van al sijn sinnen,
Al wat schoon was in het landt,
Wiert dan quijt sijn groot verstant
Die te veel gaet by de vrauwen,
Vroegh of laet sal hem berauwen,
Die't peryckel niet en schaut,
Vindt ter stondt dat hem berauwt,
Menschen syn te krancke vaeten,
En wie luttel connen baeten,
Goe propoosten als den strijdt
Van het Vleesch te vinnigh bijt.
In't peryckel van te faelen,
Magh een Mensch niet blyven dwaelen
Als het Schaep magh staen en gaen
| |
| |
Op den wegh daer Wolven staen.
Als gheoorloft is te saeijen.
Daer men noit sal moghen mayen,
Als men met een leer sal gaen,
Waer dat al de sterren staen.
Als de sonne sal doen vriesen,
En de dooden sullen niesen,
Met een woort, men magh dan gaen
Waer dat de peryckels staen.
Als een Kint met vier gaet spelen,
t'is ghewis het sal haest quelen,
Want het stroy dat lichte brandt,
Sal beschadighen syn handt.
Wy sijn Kinders inde sinnen,
En dat meest als wy beminnen,
En wy peysen op geen quaet,
Of het was alsdan te laet.
Wys en heyligh sijn die vlughten,
Het perijckel de ghenuchten,
Want sy schroomen voor t'misdaet,
Eer begonst is eenigh quaet.
|
|
Auteursrechtvrij