LII
Is dat nou billijk, lezer? Is dat nou aardig? Nou vraag ik je! (Ja, ik tutoyeer je. Ik vind, dat mensen, die mekaar al zoveel knipoogjes gegeven hebben, mekaar wel jij en jou mogen noemen!)
Nee, dat vind ik bepaald onhebbelijk, ik kan d'r niks an doen.
Nou heb ik 't met het schrijven van deze notities zover weten te schoppen, dat ik een auto heb kunnen aanschaffen. Ik heb na lang adverteren een buitengewoon laag nummer op de kop kunnen tikken. Ik heb tientallen zich aanbiedende chauffeurs met kritische blikken bekeken en er eindelijk een gevonden, die het uiterlijk van een heer met het karakter van een knecht kombineerde, die eens de glorie van een echte graaf was. Kortom, ik heb de hele zaak voor mekaar. Ik zou nooit meer een treinpas nodig hebben en iedere week naar m'n gezin tuffen, en ziedaar!
Daar zit ik nou met m'n zes-cylinder prachtkar, met m'n doorluchtig laag nummer, met m'n volmaakte chauffeur! En daar kan ik toch niet rijden. Omdat ik - niet aan benzine komen kan. Omdat ik niet rijden mág, eenvoudig niet mag!
En dat is allemaal de schuld van die generaal. Die heeft me misleid, schandelijk bedrogen! 't Is gepubliceerd, dat 't niet meer mocht, maar als soldaat lees je geen kranten. Maar zonder die generaal zou het me opgevallen zijn, zou ik geïnformeerd hebben. En nou ben ik erin gevlogen. Heb ik m'n vingers blauw geschreven, m'n ogen dof gestaard, m'n arme hersens afgepijnd om notities bij mekaar te krijgen. Nou heb ik eindelijk m'n auto, en daar staat-ie nou te verrotten in een dure garage.
't Is dun, zeer dun!
Want de generaal, die z'n schuld is 't. Deze man heeft een gewetenloos prachtige auto. En hij rijdt er in, nu nog, dag aan dag. Dat is voor dienst natuurlijk en daar mag ik geen gevolgtrekkingen uit maken. Maar ik zie toch ook z'n vrouw er mee naar een concert rijden! Ik zie toch z'n dochter er alleen in zitten. En dat is toch geen dienst? Dan is toch de auto in partikulier gebruik? Dan mag ik toch de gevolgtrekking maken, dat die benzine door partikulieren gebruikt mag worden! Dat ik ze ook gebruiken mag?
Maar ik mag niet!
En er is nog meer, dat me in de rampzalige waan bracht, dat er benzine te over was. Zie ik niet elke dag Belgen rijden in snelle auto's, die een paar bussen melk vervoeren? Dag aan dag! In auto's, die een overheerlijke benzinestank achter zich aan sleuren? Mocht ik niet veronderstellen, dat, als die Belgen voor een paar bussen melk een auto afrossen, dat ik dan ook zou mogen tuffen in mijn heerlijk karretje?
Maar ik mag niet!
Auteursrechtelijk beschermd