Roseliins oochies, ontleedt

[p. 128]

XLIII.

⁺ DIen dag vvaer in ick 't soet gesicht
Niet sie van mijn Godinn,
Die is geen dag, hoe schoon hy lichtt,
In mijn misnoegden sin.
Dan treurd mijn moedeloos gemoed;
En leef, en svveef, gelijck
Het altijd-droevig Schimm-gebroed,
In't eeuvvig-duyster Rijck.

Dien dag vvaer in ick 't soet gesicht

Mag sien van mijn Godinn,
Eylaes! dien dag vliedt veel te licht,
In mijn misnoegden sin.
Soo gaet het met de Helden-schaer,
Die Iupijn Nectar biedt;
Al sitse mennig hondert jaer,
Den tijd verdriet haer niet.

Oh! of my 't Lot soo gunstig vvas,

Oh! of het kon geschien,
Dat ick altijd het spiegel-glas
Mocht van haer OOCHIES sien!
Dan doch, op dat het niet en schijn
Dat ick de Gôon benij,
Het by-zijn van mijn ROSELIIN;
Met uyrtjes lijick my.

+ Stemm, Een Jonckvrouw die miju hert deurwondt.