Roseliins oochies, ontleedt
(1639)–Daniel Joncktys–
Auteursrechtvrij
[pagina 107]
| |
XXV.
Ga naar margenoot+ 'T Zy ROSELIIN, door't gonstig stralen
Van haer gesicht,
Laet in mijn angstig hertje dalen
Een heuchlijck licht;
'T zy dat haer OOG, met stuyrsche vlagen,
Mijn Ziell bestoot;
'T is eveneens: vvant bey de plagen
Zijn even groot.
Soo sy met OOGEN, vol medoogen,
Haer Slaef begluyrr;
Doet schrale hôop mijn merch verdroogen,
Door lancksaem vuyr.
Schiet sy door hare Oogen-vliesen
Eenn straffen gloed,
Soo doet de kouvve vrees bevriesen
Mijn herten-bloed.
Siet, hoe mijn Zieltjen, in de golven
Van vrees, en hôop,
Angstvallig vverd gesolt, bedolven.
Ha, vvreede loop!
Wat kan my strecken tot genuchten,
Soo selfs 't geluck
| |
[pagina 108]
| |
My aen-port tot benauvvde suchten,
En dijdt tot druck?
|
|