Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XCIX.
Friesch Pastorel.

Hoe komt Jetske, sis het my,
Dat ick fijn allinne dy
Te waendre, te waendre?
Swiete diaer dit het nin fly,
't Is better te feraendre.

Ick hab socht jon minne lang,
Den schaemte hiel my in betwangh,

[p. 309]

 

Te swye, te swye,

 

Nu tins ick o mey myn sangh

 

Yens leafelyck te frye.

Wotte mey my nev het waad,
Ick sel dy litte op het paad
Myn hoofjaen, myn hoofjaen,
Dit is nin schiener yne wraad
Dir mogge wy den grou gaen.

Paen en patjes al den dey
So folle liaefste as ick mey
By bringe, by bringe,
Sel ick dy jaen, dus rin naet wey
Den dat syn swiete tingen.

Liaefste wotte mey my tjaen.
Ick sel dyn holle schien versjaen
Mey kanckjes, mey kanckjes
En dy twa ponjetjes jaen
Om dyn snie-wyte hanckjes.

Ringen mey stientjes dir in
So ast min liaefken naeij her sin
Betinsen, betinsen,
Sel ick dy jaen, dir to myn min
En al myu libben schinsen.

[p. 310]

7.

 

Dyrom liaef, jon my dyn haan

 

Den al wyr ick Heer sen het laan,

 

Goddinne, Goddinne,

 

Sycker ick wens oors nin paan

 

Voor myn getrouwe minne.

starter's Lusthof, bl. 90.