Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XCVIII.
Triumph - lied van de Deugd.

Wie is van kracht of magt zoo groot

In steden of in dorpen?

Fortuna, fama, tijd en dood,

't Is mij al onderworpen.

Met lauwers ik mijn hoofd omring

En voer den staf bepereld,

Omdat ik overwin en dwing

Den vijand, 't vleesch, de wereld.

Wat is de snoode wereld ook?

Een borne der onrusten,

Een bliksemvier, mist, damp of rook

Zijn t'achten al haar lusten.

[p. 306]

4.

 

Zegt, die de wereld hebt gediend,

 

Wat loon hebt gij gewonnen,

 

Al waart gij haren besten vriend,

 

Meer dan een handvol zonnen?

Een lijnen kleed, een houten kist

Mag zij voor 't lest u koopen,

Uw' vriend en vriendschap gij haast mist

Als elk van u gaat loopen.

De wereld mag u regt met pracht

Tor aan het graf geleiden

Met al uw vrienden en geslacht,

Daar zal zij van u scheiden.

Daar laat zij u alleen in 't graf

Verrotten en verderven:

Maar ik en scheid van u niet af

In 't leven noch in 't sterven.

In vrees, in pijn, in druk, in leed

Zal ik trouw bij u blijven,

Geen vier, geen zwaard, geen dood, hoe wreed

Die mij van u zal scheiden.

[p. 307]

9.

 

Ik ben de trouwste vriend, dat 's wis,

 

Ik kom den mensch ter baten

 

Als hij van al de wereld is

 

Vergeten en verlaten.

Ik zal getrouwlijk met hem gaan,

Daar ieder, zonder voordeel,

Zal naar zijn werken loon ontfaên

Voor Gods regtvaardig oordeel.

Daar 't vleesch, de wereld, en vijand

Zal willen hem verdoemen,

Daar zal ik tot zijn onderstand

Zijn goede werken roemen.

Hebt gij hier, menschen, geenen vriend?

Wie zal hier voor u spreken?

De wereld die gij hebt gediend

Is van u weg geweken.

Wie zal u verantwoorden nu?

Uw dwaasheid wilt eens merken,

Als God, de scherpe Regter, u

Veroordeelt uit uw werken.

[p. 308]

14.

 

Wel hem die mij tot vriend verkiest

 

En mint: Ik doe hem geven

 

Tot loon, als hij 't hier al verliest,

 

't Bezit van 't eeuwig leven,

't Gezigt van 't goddelijk aanschijn,

Daar honderd duizend jaren

Naauw schijnen eenen dag te zijn.

Laat dan de wereld varen.

joan ysermans, Nederlantsche poëmata, bl. 366.