Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

[p. 286]

LXXXIX.
Lied na de bruiloft.

Gelijk als door d' baren

Een schip komt gevaren

Uit d'onbetemde zee

Tot aan een goede reê,

Zijn blijdschap laat blijken

Zijn zeilen laat strijken

Zijn wimpels rollen uit,

En met een trotsch geluid

Doet dond'ren, dav'ren, klat'ren naar den eisch

Zijn stukken grof

Den Heer tot lof

Voor zijn behouden reis.

Zoo laat ons ook zingen

En kluchten voortbringen

Mits door de woelderij

Van 't ongerust gevrij

De bruidegom met lusten

In d'haven der rusten

Zijn scheepje dezen nacht

Gelukkig heest gebragt,

Daar hij verwellekomt wordt van de bruid,

Die van zijn jeugd

De groote vreugd

In haar gezigt besluit.

Dies is hij met reden
Ook vol vrolijkheden

[p. 287]

 

Een heeft de gansche vloot

 

Zijns kennis zaamgenood

 

Om lustig te blazen

 

Uit roemers en glazen,

 

Om met een zoet gelag

 

Te brengen voor den dag

 

De meeste vreugd die immers is gezien,

 

En dat moet gaan,

 

Dus vangt het aan,

 

Wat wagt gij jonge liên?

 

 

 

Elk moet zich hier zetten

 

Om stijf te trompetten

 

Op een geladen fluit

 

Vol goeden Rhijnschen buit,

 

En dan weêr aangevangen

 

De zoetste gezangen

 

Die ooit van geesten zijn

 

Gezongen bij den wijn.

 

Nu maagden zegt, waarom begint gij niet?

 

Elk voor zijn deel,

 

Rep nu zijn keel

 

En zing een vrolijk lied.

 

 

 

Nu nobele baasjes

 

Waar blijven de glaasjes?

 

Drinkt op de bruidegom -

 

En bruids - gezondheid om.

 

Gaat wenscht haar daarmede

 

Geluk en vrede

 

In haar echten staat,

 

Met een verheugd gelaat,

[p. 288]

 

En kust malkander daarop rondom driesch,

 

Elk make zich ree:

 

Dat's één, dat's twee,

 

Dat's drie, dat's op zijn Friesch.

't Groot Hoornsch Mopsje.