Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

LXXXVI.

O Sylvia, het eenig wit
Van Coridons gedachten,
Ei gunt mij 't geen daar ik om bid
Met tranen ende klagten,
't Is meer dan tijd,

Laat herderin

Uw koele zin,

En mint om strijd.

De winter is nu heel voorbij,
De Mei staat voor de deuren,
Een iedereen die is nu blij,
Moet ik alleen nog treuren?
't Is meer enz.

De zon, daar al 't gewas van leeft,
Die breekt de lange nachten,
De zon ook nieuwe lusten geeft

[p. 281]

 

En wakkert onze krachten.

 

't Is meer dan tijd,

 

Laat herderin

 

Uw koele zin,

 

En mint om strijd.

Het duifjen is al lang gepaard,
De musschen hen verblijên,
De kievit leid nu op der aard
De vruchten van zijn vrijen.
't Is meer enz.

Het schaapjen uit het droeve stal
Verheugt zich in de weiên,
Zal ik mijn treurig ongeval
Het gansche jaar beschreijen?
't Is meer enz.

O Sylvia, mijn ziele moet
Zijn dorre ligchaam ruimen,
Zoo gij de klagten die zij doet
Nog langer wilt verzuimen.
't Is meer enz.

j.v. vondelen's Kuisheids-Kamp.