Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

[p. 260]

LXXVI.
Vrijers Waarschouwing.

Vrijers wilt gij gaan uit vrijen

Zet uw pols' niet al te veer,

G'lijk bij g'lijk dat kan bedijen,

Dan zoo krijgt gij lof en eer.

Mint geen maget trotsch en teêr

Daar gij staâg moet hopen

En op 't lest

Met de rest

Ongetroost moet loopen.

Blaauwe scheenen zijn de zanden

Daar het scheepjen op verzeilt,

Voor de klippen, voor de stranden

Is het noodig dat men peilt.

Zoo een vrijer eenmaal feilt

't Geeft terstond een lijên,

Menig man

Hoort het an

Met een zoet verblijen.

Yder zal u smadig kwellen:

Vriend uw liefje was te rijk.

Let hierop gij jonggezellen

't Is best minnen zijns gelijk.

Ziet gij van de min geen blijk,

Troostloos zult gij dwalen,

Yder zal

t'Ongeval

Tot uw' dood ophalen.

[p. 261]

 

Als een springer niet wil gissen

 

Maar gaat los en onbedacht,

 

't Is een regel, 't kan niet missen

 

Of oomkool raakt in de gracht,

 

't Komt hem aan heel onverwacht,

 

Mits hij niet wouw peilen;

 

Maar hij ziet

 

Met verdriet

 

Naderhand zijn feilen.

 

 

 

Schuwt voorzigtig deze plagen,

 

Menig gaat er druipen heen;

 

Schoon zij witte kousjes dragen,

 

Onder schuilt een blaauwe scheen.

 

Als men stiltjes, zoo ik meen,

 

Peilen mogt de gronden,

 

'k Wed hun hert

 

Van de smert

 

Wierde vol gevonden.

't Groot Hoornsch Mopsje.