Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

LXXIV.
Een Droom - liedeken.

Nadat de helle zilvren maan,

Verzeld met het geflonker

Der sterren, aan de lucht kwam staan,

Lei ik mij in het donker,

In schaduw van het boomgewas,
Alwaar ik haast gevangen was

Met zoete droomen in het gras.

Ik zag een nimfje naar mij treên,

Versierd met frissche rozen,

Van 't hoofd gepereld tot de teen,

Haar voeten in de brozen

Weleer geweven van Minerv
Gestikt met goud en purperverw,

En diamanten tot haar erf.

Hare oogjes blonken als de zon

Met aangename lonken,

[p. 257]

 

Regt minnefakkels, en de bron

 

Om 't hardste hart te ontvonken;

 

Haar lipjes schooner als robijn,

 

Veel zoeter als de nektar-wijn

 

En ook der Goden ambrozijn.

 

 

 

Maar toen ik haar te kussen docht

 

Aan hare yvoren kaken,

 

Zij week, ik volg, maar wat ik zocht

 

'k Kon tot mijn wil niet raken;

 

Ik riep: mijn nimf uw snelle vlugt

 

Baart mij menig bange zucht.

 

 

 

De droom vloog henen in de lucht.

Uit een blaauwboekje.