Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

LXVI.
Zeemans - deun.

Is een koning wel gezeten
Aan zijn disch om braaf te eten,

Wij zijn de geen

Die het brengen, zoo ik meen.
Wij zijn die daar lijf en leven willen wagen,

Brengen 't al

Aan de wal,

Naar zijn lust en welbehagen.

Met verlof

Wat's een hof

Voert men daar niet aan en of?

Wij die met onz' schepen varen
Over ongestuime baren

Op 't brak der zee,

Weet wij brengen alles meê

[p. 244]

 

Wat haast een mensch kan bedenken of noemen,

 

Zou men dan

 

Man voor man

 

Niet op onze daden roemen,

 

Daar men moet

 

Op de vloed

 

Moedig smaken zuur en zoet.

Wij die met veel ijver waken
Schoon dat mast en stengen kraken

En dat de wind

Buldert en het al verslindt,
Dan moeten wij lager wal en klippen mijden,

Elk in rang,

Stout of bang,

Is een meester in het strijden.

Nacht en dag

Met verdrag

Toont men wat onze moed vermag.

Dat wij alle wilden schroomen
Voor Neptunus' woeste stroomen,

De koopmanschap

Wierd in alle landen slap,
Wij doen de beurs, kist en kas en alles bloeijen,

Zeevaart is

Het gewis

Die de landen komt besproeijen,

Keer op keer,

Doch den Heer

Komt al eenig daarvan de eer.

[p. 245]

5.

 

Schoon de winden oost'lijk brallen

 

Of dat die in 't zuiden vallen

 

Of wierd gehoord

 

In het Westen ofte Noord,

 

Wij weten daar ons zeiltjes naar te strijken

 

En met een

 

Op de reên

 

Naar de bakens uit te kijken

 

Even stip,

 

Dat ons schip

 

Niet mag raken op een klip.

Zoo de Opperheer verheven
Ons behouden reis wil geven,

Zijn wij elk een stut.

En voor alle landen nur
Zon, maan en starren zijn onze lichten

Op de plas

Het kompas

En meer andere gezigten,

Voor het oog,

Lood en boog

Moet ons dienen voor het droog.

Uit een blaauwboekje.