Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

LXII.

Dat alle bergen goude waren

En alle waters wijn; bis.

Zoo had ik u veel liever,

Mooi meisje waar je mijn. bis.

‘Had gij mij dan veel liever

Als gij mij doet in schijn, bis.

Zoo gaat dus voor mijn' vader staan

En bid, en bid om mij.’ bis.

[p. 234]

 

Ik heb al voor uw' vader geweest

 

En hij ontzegt het mij. bis.

 

Neem oorlof aan u zelve,

 

Schoon lief, en gaat met mij. bis.

 

 

 

‘Oorlof dan aan mij zelve,

 

‘De knaapjes zijn zoo loos, bis.

 

‘Of gij mij dan verliet, schoon lief,

 

‘Zoo was ik vriendeloos. bis.

 

 

 

Ik zal u niet verlaten

 

Van nu tot in der dood. bis.

 

Gij bent een Konings dochtertje

 

Een roosjen al zoo rood. bis.

 

 

 

‘Ben ik een Konings dochtertje

 

En gij een Graven kind.’ bis.

 

 

 

Zij namen elkander bij de hand

 

En gingen onder de lind. bis.

 

 

 

Hij nam het maagdelijn bij de hand

 

En bragt haar van de lind, bis.

 

Al naar een afgelegen land,

 

De moeder en haar kind. bis.

 

 

 

‘Nu zit ik hier gebonden

 

Al met mijn kleine kind, bis.

 

Zoo bid ik de zuiv're Maria

 

Dat zij mij weêr ontbind?’ bis.

 

 

 

Ik wou dat gij eens ontbonden waart

 

Al van uw kleine kind, bis.

 

En dat ik u begraven zou

 

Onder deez' groene lind. bis.

[p. 235]

 

‘Woud gij dat ik begraven lag

 

Al onder deze lind? bis.

 

Zoo woud ik liever stout ruiter

 

Dat gij bij de keel ophingt.’ bis.

 

 

 

De ruiter hief op zijn linkerhand

 

En gaf haar eenen slag, bis.

 

Zoodat zij neder ter aarde viel,

 

Zij hoorde noch zij zag. bis.

(Tot haar zelve gekomen.)

‘Al heb je mij nu geslagen

Schoon lief, 't en is geen nood, bis.

Al eer de zeven jaren om zijn

Zoo zult ge komen om brood.’ bis.

Al eer de zeven jaren waren,

De ruiter kwam om brood, bis.

Met een lazarusklap in zijn hand,

Hij hadde zeer veel nood. bis.

‘O kind,’ zei zij, ‘van zeven jaar,

Nu zet uw' vader een stoel, bis.

Ik heb er den dag wel eer gezien

Hij was een ridder koen. bis.

O kind!’ zei zij, ‘wel kleine kind

Nu geef uw' vader brood, bis.

Ik heb er den dag wel eer gezien

Hij had het niet van nood. bis.

O kind!’ zei zij, ‘wel kleine kind

Nu schenk uw' vader wijn, bis.

[p. 236]

 

Ik heb er den dag wel eer beleefd

 

Hij was de liefste mijn.’ bis.

 

 

 

Haar vader achter de deure stond

 

Hij hoorde het hooge woord. bis.

 

Hij trok zijn blanke zwaard uit de scheê

 

En hieuw hem af zijn, hoofd. bis.

 

 

 

Hij nam het hoofd al bij het haar

 

En wierp het in haar schoot: bis.

 

Houd daar, mijn jongste dochterken,

 

Beween den appel rood. bis.

 

 

 

‘Zou ik het al beweenen

 

Dat hier te beweenen waar, bis.

 

Zoo had ik wel al de dagen werk

 

Die hier komen in 't jaar.’ bis.

Uit een blaauwboekje.