Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

[p. 205]

L.
Heidens bedrog.

Ik zal u nu een klucht verhalen,
Geschied in een vermaarde stad,
Hoe een Heidin, wel ter talen,
Heeft een juffrouw braaf gehad,
En zoo lustig uitgestreken
Door bedrog en aardig spreken,
Dat dees juffrouw zoo beviel
Dat zij haar te praten hiel.

Dees Heidin met zoete woorden,
Bad dees juffrouw om een beê:
Dat zij haar planeet aanhoorde,
Haar geluk in 's werelds zee;
En zei: juffrouw, kunt gij zwijgen?
Gij zult haast een' vrijer krijgen,
Ja, de grootste van het land,
Daar zij haar vermaak in vand.

En gij zult te zamen leven
Dertig jaar in deze vreugd,
Negen kinders zal God geven
En een man vol eer en deugd;
Zal voor u nog eerder sterven,
Maar gij zult veel goed beërven,
Dan zult gij een jaar of twee
Leven als een weduwe.

[p. 206]

 

En uw tweede man zal wezen

 

Advokaat in 's Gravenhaag,

 

Gij zult zijn in top gerezen,

 

Dan in staat en weelde graag;

 

Maar hetgeen dat mij verwonder',

 

Dat hier ergens geld ligt onder,

 

Dat hier wis begraven leid,

 

't Welk mij heeft een geest gezeid.

 

 

 

Achter in uw achterkamer

 

Wandelt 's nachts een nare geest,

 

Met een sleutel en een hamer,

 

Maar weest daarom niet bevreesd.

 

Daar ligt twaalfhonderd ponden

 

Neêrbegraven, toegebonden

 

In een groen fluwelen zak,

 

Met meer ander goud gemak.

 

 

 

Dit heeft daar deez geest verborgen

 

Toen hij nog in 't leven was,

 

Maar zeer schielijk is gestorven

 

In dit huis, verstaat mij ras,

 

Dus komt hij u dat vertoonen

 

Omdat gij, o juffrouw schoone!

 

Zijt zoo mooi en liefelijk,

 

Dat men niet vindt uws gelijk.

 

 

 

Om nu aan dit geld te raken

 

Moet gij volgen mijnen raad,

 

'k Zal hier wat karakters maken

 

Als hier in mijn boekje staat,

[p. 207]

 

En dan zal ik nederzitten

 

Op deez' kruisjes roode en witte;

 

't Welk werd in het werk gesteld;

 

Juffrouw vlamde op het geld.

 

 

 

Straks toog de Heidin aan 't schrijven,

 

Cirkels rond, met groot rumoer,

 

Of zij wou de droes verdrijven,

 

Maar 't lag op een ander moer,

 

En ging zitten vlak ter neder

 

En sprak toen met woorden weder,

 

Nu moet gij uw zilver al

 

Brengen hier op dit geval,

 

 

 

Leggen 't onder deze deken,

 

Daar 't drie dagen liggen moet,

 

Dan zal zijn de geest geweken,

 

Gaat dan graven metter spoed.

 

Straks ging men het zilver leggen

 

Volgens deez' Heidin haar zeggen,

 

Maar zij maakte met een streek

 

Dat zij 't in haar zakken steek.

 

 

 

Toen zij vrij wat had ter zijden

 

Sprak ze: 't is nu al genoeg,

 

Nu moet ik drie dagen blijven

 

Tot des Zondags-morgen vroeg.

 

Neen, zei juffrouw, zonder schroomen,

 

Gij kunt dan wel wederkomen.

 

Maar dan valt de kunst niet goed,

 

Zei deez' Heidin metter spoed,

[p. 208]

 

Of mijn deken moest hier blijven

 

Liggen met het zilver neêr.

 

Ik zal u daarmeê gerijven

 

Sprak toen deze juffrouw weêr

 

Daarmeê ging deez' Heidin heenen,

 

Maar zij is niet weêr verschenen:

 

Want de juffrouw zag op 't lest

 

Dat zij was geligt uit 't nest.

Uit een blaauwboekje.