Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XXXV.
Op de engte van zeker pad.

Dit waren eertijds breede wegen,
En ziet nu zijn het smalle paên;
Wat is er mij ook aan gelegen?
't Is mij maar om den weg te gaan.

Ik heb op breed noch eng te letten,
Wat kan een smalle weg mij schaên?
Kan ik er maar mijn voeten zetten.
't Is mij maar om den weg te gaan.

[p. 172]

3.

 

En of er nog veel schoone straten,

 

Vol sierlijkheid, bezijden aan

 

Dit paadje waren, kon 't mij baten?

 

't Is mij maar om den weg te gaan.

Begeerig hart wat kan 't u geven,
Of u een volle koffer doscht,
Of sobre nooddruft wel doet leven?
Voor mij, 't is mij maar om den kost.

Geen volle kas kan mij vernoegen,
Geen spijs die overschiet mij voên,
Wat hoef ik om te veel te ploegen?
't Is mij maar om den kost te doen.

Genoeg is eel, of 't breed of smal is,
Genoeg, dat kan mij effen voên,
Genoeg mij in de plaats van al is;
't Is mij maar om den kost te doen.

Een andr'e schat van hooger waarde
Is 't daar ik met mijn lust naar hijg,
En mij genoeg als ik op aarde
Den kost maar voor dit leven krijg.

[p. 173]

8.

 

En of 't een smalle weg moet wezen

 

Die mij geleidt ten Hemel aan,

 

Geen ongemak en wil ik vreezen

 

't Is mij maar om den weg te gaan.

En zal 'k mijns vaders wijsheid laken,
Die 't zoo bestelde naar zijn zin?
't Is mij genoeg kan ik maar raken
Door 't smalle pad ten Hemel in.

Ik laat het ruime, voor wiens herte
Bezuren zal den zielen-wroeg;
Voor mij, mij zijn de korte smerten
Van 't smalle pad al ruim genoeg.

j. van lodenstein.