Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XXXIV.
De liefde bouwt een hemel.

Nimfje, als ik er uw oogjes zoo zoet,
Zoo lief, zoo lodder, vol heldere gloed,
Bekijke, zoo vliegt er mijn zieltje gebuid,⁺
Op wiekjes van zuchtjes ten aderen uit.

Dan blijft het hangen, als 't bijëlijn doet,
Aan kaakjes of lipjes, vol gloeijend bloed,
Of kropjen, dat zacht op en neder geaêmd,
Met blankheid de mellik en lelie beschaamt.

Ai, zoete nimfje! wanneer het eens rust,
Op 't mondeken daar het zijn vlammetjes blust,
In stroompjes van nektar en zuchtende wind,
Zoo zuig het na 't hartjen, hetgeen het bemint.

+ geboeid

[p. 171]

 

Laat het daar wonen en geef 't uwe mijn,

 

Zoo worden wij bruîgom en bruidelijn,

 

En smelten de zieltjes te zamen gerust,

 

En slijten de nachtjes en daagjes met lust.

 

 

 

De blijde daagjes met lonkjes en praat,

 

De nachtjes met lekker dat minne verzaadt,

 

Waarvoor men niet keuren zou perel noch goud.⁺

 

Dat's 't hemeltjen hier op der aarden gebouwd.

j. luiken, Duitsche Lier.

+ kiezen