Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw


XIII. 1. Amaryl had lang In der herdr'en zang, Beluistert Thyrsis stem, Zij, zong hij, was zijn ziel, Haar oogjen viel Op niemand anders als op hem. 2. Vaak haar lipje rond Op het tipje stond Om te uiten hare smart. Staâg 't woordje van de tong Te rugge sprong, En dook in het beschreumde hart.
[pagina 119]
3. Vaak, dacht ze, ik raak Door de vingerspraak Zoo ver eens dat hij 't vat, Staâg werd de kneukel stram Wen 't er toe kwam, Als had zij gansch geen hart gehad. 4. Op een morgenstond Hij haar zitten vond Eens aan een stille beek, Zacht hij zich zette daar, Dicht achter haar, En haar gedaante in 't nat bekeek. 5. Ziende naar den grond, Zij vernam terstond, Zijn maaksel daar beneên Om, zag ze, en 't geen dat leeft, Toen, zeid ze, ik geef 't Nu, al te veel is twee op een. Omnibus idem (p.c. hooft.) in j.v. vondelens Kuisheids-Kamp, a^o. 1625.