|
| |
| |
| |
IV.
Een oud lied: van de Regtvaardige Wraak, uytgesproken door Hartog Karel de Stoute, aen den Gouverneur van Zeelant.
O wereld vol van overdaet,
Tot wraek, bederf en moordt;
Een saek noyt meer gehoort
Sal ik u brengen voort. Sal ik enz.
In Zeelant is dit feyt geschiet
Ten tijd doe Hartog Karel
Hier voerde groot gebiet.
Heest hem tot quaed gewent,
En kreeg een droevig ent. En, enz.
Hy sloeg een geyl en dertel oog
't Geen hem op 't laest bedroog,
Voor gy mijn vlamme blust. enz.
Sy als een eerbaer kuyse vrou,
Sprak: Heer zou ik verbreken,
Mijn onverbreekbaer Trou,
Og spreek daer nimmer van. enz.
| |
| |
Hy met een obstinaet gemoet,
Ging hem na huys toe keeren
En haelt haer Man gevaen. En enz.
Betigten hem met Landverraed,
Sijn Vrou geheel verslagen,
Die vroeg op heeter daet,
Dat dus mijn Man vol pijn,
Moet hier gevangen zijn. enz.
Uw Man sprak hy wou 't Lant verraen,
Ik sal hem door beuls handen,
Het hooft van 't lighaem slaen,
Maer by mijn magt ik zweer,
Gy krijgt uw man dan weer. enz.
De fout wort hem vergeven dra,
Mijn wil te doen voor al,
Of ik hem straffen sal. enz.
De kuysse Vrouwe toog mitsdien,
Seer bitterlijk aen 't schreyen,
Sal ik mijn Man dan zien,
't Hooft vallen voor hem neer,
En doen na zijn begeer. enz.
| |
| |
Mijn lieve Man is mij so goet,
Als eenig schat op aerden,
Mijn eer mijn waerdste pant,
Mijn Man mijn regterhant,
Moet een van bey van kant. Moet enz.
De booswigt greep haer by de hand,
In 't midden van haer klagen,
Wierp haer op 't Ledikant,
Sijn geyl en dert'le lust,
Tot walgens toe geblust. enz.
Doe sprak hy: Vrouwe gaet nu heen,
Op morgen moogt gy halen,
Haer Man het hooft afslaen. enz.
Des morgens opent zij haer deur,
En ging vrymoedig treden,
Zy sprak: Groot - Mogend heer,
Geeft my mijn Man nu weer
Voor mijn geschonden eer. enz.
Hy riep twee Dienaers voor den dag,
En bragten haer ter plaetse,
Daer lag hy sonder hooft,
Van 't bloedig zwaert verdooft,
En 't leven wreet ontrooft. enz.
| |
| |
Sy viel op 't dode lighaem neer,
En schreidde om haer eer,
Trok 't hayr uyt de herssenpan,
Vermoort gy dus mijn Man. enz.
Sy vlood als zinloos en verwoed
En klaegde 't aen haer vrinden
Heeft my mijn eer ontmant
En mijn Man geleyt ih 't sant. enz.
Haer Vrinden spraken: Nigt wel hoe,
Laet ons van Zeelant reysen,
Terstond naer Holland toe,
Aen d'Hertog groot van Staet. enz.
Men quam seer haest en ongemeen,
Deed hem de zaek verstaen,
Hoe 't al was toegegaen. enz.
Ach wreek de doot van mijnen Man,
Wreek mijn geschonde eere,
Bestel hem straf daer veur. enz.
| |
| |
Be Hertog sprak: u wel verzint,
Hy is mij een goet vrint,
'k Zweer ik hem straffen sal. enz.
Maer zo 'k dees zaek onwaer bevind;
Ik daeg hem voor het Regt,
Bedenk wel wat gy zegt. enz.
Sy sprak mijn heer is dit onwaer,
So laet mijn lighaem sagen,
Of helpt my onder d'aerd:
Door een Scherpregters swaert,
De dood my niet vervaert. enz.
De Hertog liet den breeden Raed,
Terstond in 't Hof vergaren:
In eene kamer treên. enz.
Doe quam de booswigt voor den dag,
Voor d'hoogen Raed verschijnen,
Wat 's d'oorsaek dog mijn heer
Kom reysen hier so veer. enz.
| |
| |
De Hertog spreekt hem vreeslijk aen:
Wat quaet hebt gy gedaen;
Een eerbaer vrou verkragt,
Haer man ter dood gebragt;
Denk dat gy straf verwagt. enz.
Hy sprak: wie leyd my dit te last,
Het zijn verdigte logens,
O Vorst daer 's niet aen vast,
Hy krijgt verdiende loon. enz.
De Hertog sprak: o Gouverneur,
'k Sal u opregt blijk toonen;
Doe werd zijn hert belaên,
Bedroeft daer voor hem staen. enz.
Doe Karel werd als obstinaet;
Sprak: kent gy wel dees Vrouwe?
Dwong naar uw lust en zin. enz.
Hy viel van schaemt ter aerden neêr,
De Hertog sprak met reden:
Herstelt dees Vrou haer eer,
Ik wil tot straffens schult,
Terstond hier echten zult. enz.
| |
| |
Doe Karel vraegde aen dees vrou:
Met hem in d'Echten trou?
Den moorder van mijn Man. enz.
Hy sprak 't zal u niet schadelijk zijn;
Gy sult ook wraek genieten,
Dus doet de raed van mijn;
Dus voort door Vrienden raed,
En d'Hertogs soete praet,
Zy 't ja-woort geven gaet. enz.
Dus werd de weduw weer de bruyd
En d'huwelijks-voorwaerden,
Werd daer geschreven uyt,
Al ley zy noyt geen Kraem,
So bleef zy erfgenaem. enz.
Dus werd de priester voort gehaelt,
En voor den Raed bepaelt.
De Gouverneur sprak: Heer,
Wy bedanken d'Hertog seer,
Voor dees genoten eer. enz.
Doe Karel vraegd: zijt gy te vreên?
Ja heer en wy vertrekken,
Mijn Bruylofts-Feest die zal
Ook volgen na geval. enz.
| |
| |
Neen, sprak de Vorst, na mijn vermoên,
En mij ook eerst voldoen.
Sa kniel daer voor het sant
Op dat gy door beuls hant
Gestraft word weêr met schant. enz.
Hy bad den Vorst om lijfs genae,
Maer 't smeken was verloren,
Scherpregter volg uw last,
Het loon hem toegepast. enz.
Men sloeg hem 't hooft af met een slag,
Met blijdschap al aensag.
Zijn ent een droef getreur,
En groote staet voor heur. enz.
Dit is waeragtig so geschied,
By Hertog Karel de Stoute.
Dat straf geen Vrind verschoont,
Maer 't quaed zijn meester loont. enz.
Uit een blaauwboekje.
|
|
Auteursrechtvrij