Bonte blomme

[p. 169]

25. Sinterklaos.

Eind'lek zien z' in bèd gewèrrek,
Eind'lek is me z' onder kwiet!
Noe gaw rijje, ongemèrrek,
Want et weurd noe mie es tied.

‘Nog mer zoeväöl kiere slaope’,
Had Mama al dèks gezag,
En mèt tit onsjöldig waope
Eeder kier weer rös gebrach.

En ze leete 't ziech ouch zèGGe
Eelken aovend weer veur woer,
Um ziech taan gaw neer te lèGGe
Mèt te dekes euver d'oer.

Aoh, mama, die had good praote,
Groete kriege niemendal;
‘Hej iech mer m'n nuij seldaote’,
- ‘Hej iech mer me pupke al’!

Toch verminderde de oore,
Toch verminderde de daog;
‘Ma, wielang zal 't noe nog doore?’
Woort weer eeder kier gevraog.

Noe en daan, opins, dao gónge
Euveraal de leechter oet,
Angstig-dapper woort gezonge
En dan vloog get door de roet.

Mer noe waor dan toch begonne
D'aller-allerlèste nach,
't Ongedöld haos euverwonne,
(Toch nog gawwer es me dach).

[p. 170]

 

Slaope? Wee zou dat noe kinne,

 

Es me-n-in d'n donkel, 's nachs,

 

Boe·te-n-op te taak en binne

 

Hure moot zoeväöl verdachs?

 

 

 

't Is of bove weurd getóffeld

 

Op te zolder, op t'n trap,

 

Of ziech in de sjouw get móffelt,

 

Of op taak t'n ezel stap.

 

 

 

Leeven tied, noe geit et spanne!

 

Sjrikke doen ze slaag op slaag,

 

Hertsjes kloppe, köpkes branne;

 

Waos et toch mer weerem daag!

 

 

 

‘Zou miech Sinterklaos ouch bringe

 

Alles wat iech höb gevraog?’

 

- ‘Wel, iech zou wel kinne springe,

 

Es 'ch al mer de hèllef kraog’.

 

 

 

Mer door al et prakkezeere,

 

Wat t'n daag wel geve zou,

 

Goon de uigskes, knippenteere,

 

Laanksaam mie en miejer tou......

 

 

 

Stèlte drijf noe door d'n duuster.....

 

En, dao-onder, in de zaol,

 

Zit te póp in volle luuster

 

Bij 'ne loete ginneraol.

October 1928.