Bonte blomme

[p. 168]

24. Slaope goon.

Noe goon veer slaope, leeveke,
D'n daag is weer gedoon,
Iech zaog et haokemenneke
Al lans t'n uigskes goon.
De bläökskes en de piettekes,
Die zien al lang nao bèd,
En alle braaf klein kinderkes
Goon noe gehoerzaam mèt.
Slaop zach, onsjöldig bengelke,
De höbs tiech meuj gemaak,
Rös zach en druim van 't ingelke,
Dat bij de bèdsje waak.
Druim van et lekker zunneke,
Van blumkes en blouw loch,
Van 't beerke en et hunneke,
Die Sinterklaos diech koch.
En druim ouch ins van moederke,
Die zoeväöl van diech hèlt,
Die zonder häör leef peuterke
Gein oor mie leve wèlt.

En mörge vreug, es 't zunneke
Weer door de roete lach,
Daan puunt et tie· roed munneke
En gouwe krollevrach.
Daan zinge ouch weer de veugelkes
Hun leed veur Slivvenier
En danse op hun vleugelkes
In groete ronne zwier.
Daan vaw iech met tie·n henneke
Weer 't meint in daank tegaor,
Dat God veur eus leef menneke
Dees nach zoe good weer waor.

October 1928.