Bonte blomme

[p. 166]

23. Trouwe.

Trouwe!
Zwoer is et te verdouwe,
Dat trouwe,
Veur väöl maander en väöl vrouwe.

Trouwe!
Wieväöl, die 't ziech berouwe,
Et trouwe,
En die 't wel weer anders wouwe.

Trouwe!
Wee kin vandaog nog bouwe
Op 't trouwe,
Zoe es väöl 't alwijl besjouwe.

Trouwe, 't weurd al te dèks vergete,
Is niks van waoge, mer van wete.
Trouwe, et is 'n zaak veur 't leve,
't Is: ins gegeve blijf gegeve.
Trouwe, 't is ierlek same deile
- En neet mer zoe veur tied en wijle -
Aal wat te daog gestiedig bringe,
't Is: same kriete, same zinge.
Trouwe, dat hèt: ziech weg te sief're,
D'n eine veur d'n and're ief're,
De hèllef van z'n ‘Iech’ verzake,
Um saam' weer éi gehiel te make,
Langsein de twie karakters vrieve,
Zoedat gein sjerpe punte blieve,
En zoe de kans van ziech te stoete
Te kiere in plaots van te vergroete.

[p. 167]

 

Trouwe, dao zien ers, die 't beginne,

 

Um zoe hun vrijheid tröG te winne,

 

Die zoe ziech ene pas verstrèkke,

 

Um ongestraf hun doen te dèkke,

 

Die toes doen prónt wie hon et katte,

 

Um boetenshoes ziech te be‘sjat’te,

 

Die toes langsein es vreemde loupe

 

En hun plezeer bij and're koupe,

 

Die toes niks weite te beginne

 

Zonder de vrun en de vrundinne.

 

 

 

Nein, trouwe is: et hoes'lek leve

 

Es regel bove-n-aal verheve,

 

Et samezien in d'eige woening

 

Te veule es reëel voldoening,

 

Gei pläötske zoe gezèllig achte

 

Es wat bij 't heerdvuur steit te wachte,

 

En, veilig mèt ziech twie gezete,

 

De boetwereld gans vergete,

 

In éi woord: 't is 't constant betuige

 

Van leefde onderein, 't ziech buige

 

Veur d'einheid, die God wis te smeije,

 

En die nog geine mins kós sjeije.

 

 

 

Allein wee zoe d'n trouw versteit,

 

Veult nog gelök, ouch bij groet leid.

23 Aug. 1928.