Bonte blomme

[p. 163]

22. Danse.

Zien allewijl get lui bijein,
Dan heet me honderd kanse,
Dat me serjeuze praot huurt? - Nein:
‘Kom, laote veer get danse’.
Boedoor mislök 't brieljantste fees
Mèt al ze goud en glanse?
Huurt mer: ‘'t Is sjoen, mer tej gewees,
Veer mochte dao neet danse’.
Die aw dinee's! Wat gaof 't 'n vräög,
Dat taofele, dat sjranse.
Alwijl?.. Begief ziech neet te jäög
Al nao de sop aon 't danse?
De gekste ondernumming maak
Veurdeilige balanse,
Gief zij mer daag'leks in häör zaak
Gelegenheid tot danse.

Op alle oore van d'n daag,
Mèt lui van allerhande slaag,
Op et gemeinste soort meziek
Weurd mer gedans door erm en riek.
Met wee me dans? ... Jao, in 't jaor nöl
Woort veurgestèld; dee flawwe köl
Is noe gelökkig van de baon;
Mèt wee me dans kump neet t'rop aon.
En wat me dans? ... Da's gans egaol.
En wie me dans? ... Wee neet rejaol
Van dinke is in dezen tied,
Tot tee mer weg ziech hèlt, hiel wied!
Wee alzoe dans? ... Et kleinste keend
Weurd aon 't gehuppel al geweend:
‘Komt toch ins loere, ezzebleef,
Wie illegant al, en wie leef.’

[p. 164]

 

Wee alzoe dans? ... Deen awwe vent

 

Is nog bij eeder dans prezent.

 

Er steit mèt eine voot in 't graaf

 

En dazelt wie e neuchter kaaf;

 

Toch drejt er wie 'ne sjoute rond

 

En meint nog, dat me 't koddig vont.

 

Wee alzoe dans? ... Vraogt liever toch,

 

Wee neet mie dans. 't HinG in de loch,

 

Dat dansgedoons door dun en dik;

 

De minse lieke wel getik.

 

Die vleiskas mèt häör errem bloet,

 

D'n hals vol ploeje en vuurroed,

 

Wèlt danse wie 'ne bakvès nog,

 

Terwijl ze stiekem snak nao loch.

 

Wee suppozeert, dee 't neet en wèt,

 

Dat tie gekkin al grameer hèt?

 

Wie vindder dao die sjraol perlits?

 

Get knook en vel, 'n echte klits.

 

Veur 't hoeswerk veult ze ziech te zwaak,

 

Mer dans t'n hielen aovend raak.

 

Wie straolt tie koppel van plezeer!

 

Hun kinder? ... 't Zou get! Door d'aw meer,

 

Die 't oore van häör nachrös kos,

 

Is tat bezwoer gaw opgelos.

 

Dao höbder zoenen deure kwas,

 

Dee veur gein ein betrèkking pas;

 

Z'n herses liekene wel spien.

 

In 't danse haolt er vas 'n tien.

 

 

 

Danse! Dat is alwijl 't parool,

 

Da's 't ideaal, zoe leeg en hool.

 

Danse! Dat is te touverkrach.

 

Die fascineert eus hiel geslach.

 

D'n dans, dat is te roejen dook,

 

D'n dans liG op us wie 'ne vlook,

[p. 165]

 

D'n dans, dee knaog us aon de knook,

 

D'n dans, dee brinG us van de kook.

 

Beweert noe ezzebleef toch neet,

 

Dat geer in 't danse niks en zeet.

 

Want es geer zoe 't gevaor negeert,

 

Dan zeedder zelf al g'infecteerd.

 

Et danse demoralizeert,

 

Zjus, wijl et us neet mie zjeneert,

 

Et leve alwijl weerspiegelt gans

 

De decadensie van d'n dans.

 

En geine van de densers dink,

 

Dat hun moreel steeds deeper zink....

 

 

 

Mer, zèkt ins, zeet geer dan toch neet,

 

Wie 't leve gei verhaajt mie heet?

 

En veult geer neet, dat tao get kraak,

 

Dat alles oet et loed al raak,

 

Dat veer bepaold op zoe'n maneer

 

De kelder ingoon dansenteer'?

20 Aug. 1928.