Bonte blomme

[p. 154]

17. Bij me portrèt.

(Aon m'n Vrouw).

De höbs gevraog um e portrèt van miech;
Dus höb iech, wie me zeet, miech laote ‘make’.
Mer och, et is en blijf mer e geziech,
E bitsje anders es van ander snake:
'n Dikker kin, get groeter neus,
Bezunder ron en opgebloze wange,
De knievels bove d'ouge zwoer en weus,
D'n hals? .... et tegendeil van ene lange.

Mer, sprik noe oet tie lijne mie· persoon?
Kin veur 't begriepe van m'n eige weze
Zoe'n effe facie zonder mie volstoon?
Is wat iech dink en veul dao-in te leze?
Zoe'n trèkke toch zien dèks mer sjien, bedrog,
Boe-in me ziech hiel erreg kin verdaole,
E maske, boe al väöl door zien bekoch,
Die ziech daodoor hun käös leete bepaole.
Nein, zoe portrèt, et is toch niks gedoon,
Et blijf wie 't is genómme, zonder leve,
Gein lijn kin mie verand'ring ondergoon,
Gein vräög, gei leid kin dao nog ploej aon geve.

Aoh, kós iech ins m'n hart, m'n ganse ziel
Veur diech in zuver trèkke laote beelde,
Daan hadste miech wie 'ch bin, in ze gehiel,
Daan zaogste me geveul in al z'n weelde.
Mer, wijl iech tiech zoe beeld neet geve kaan,
Zuug daorum nao m'n doen in al die jaore,
Besjouw dit es 't portrèt van diene maan,
En wèl dat beeld daan in d'n hart bewaore.

December 1927.