Bonte blomme

[p. 153]

16. Gein plaots mie.....

(... quia non erat eis locus in diversorio).

Gein plaots waor in de herberg mie gevonde.....
En 't Wonder góng gebäöre in 'ne stal:
Dao heet Gods Woord ziech mèt et vleis verbonde;
Dao liG e Keend.... de Meister van 't hielal!

Gein plaots mie in de herberg! Ander gaste,
Ze gónge väör en vónte blij onthool;
Geopend woorte spin en veurraodskaste,
En 't Keend? .... dao, in dat stelke, kaajt en hool!

Gein plaots mie! En de jaore, ze verzonke,
En altied weer kraog 't Keend tat vrie besjeid
Aon 's werelds deur, boe-achter leechter blonke
Op wuf gedaons, verheks op gekkigheid.

Gein plaots mie? Wie dao 'n onderdaak te ruime
Aon 't Keend, dat loeter Vreij en Leefde brinG,
Boe haat en nied in hoe·s te taofel sjuime,
En eelk mer aon z'n Iech et lofleed zinG?

Gein plaots? .... mer zeet, dao's eine, good van wèlle,
Dee 't lieg gespuis verdreef mèt sterke voe·s;
Er nuujt et Keend, Z'nen honger noe te stèlle
Nao leefd' en troes te vinde in 't gasvrij hoe·s.

Gein plaots? Laot noe et Keend neet langer dwaole
Van deur tot deur, van heerd tot heerd;
Zèt ope daan eur hutte-n-en eur zaole,
En leid Em nao de plaots, Häöm, Keuning, weerd.

Keersmes 1927.