Bonte blomme

[p. 143]

10. Ierste greun.

Herbore greun, zoe jónk, zoe zach,
Kleur van herleving, kleur van hope,
Dat mèt van zon doorgleujde lach
Us mónter reup: ‘de harter ope!’

Wat höbbe veer nao diech gesmach,
Wie veer bij 't heerdvuur samekrope
In sjoev'ring veur de beis häör klach,
Veur 't gries, boe aal mèt waor bedrope.

Teer veurjaorsgreun, neet weer te geve,
Neet te benaod're door et woord,
Neet door pensiel of door akkoord!

Mer veule doen veer, dat eus leve
Sints 't viere van dien weergeboort'
Mèt frisse krach doortrokke woort.

25 Mrt. 1926.