Bonte blomme
(1928)–E. Jaspar–
Auteursrecht onbekend
[pagina 137]
| |
7. 'n Versjijning.Winterduuster kwaom geslope
Euver 't somber-gries Mastreech,
Dat, van kaw ineingekrope,
Sjoevertig ziech voolt en zweeg.
Ouch 't Stadhoes stónt stèl te moeke
Oppe Merret in de beis,
Die 't finestig wis te toeke
Mèt häör sjerpe, valse wijs.
Mer al had et kaajt van boe·te,
Werrem leek et binnenin:
Helder leech veel door de roete:
Raodsvergaad'ring! Da's neet min!
Ha, dat waor e boetekenske!
Dalik, dach iech, dao nao tou.
Iech waor nuij, wat in dat krenske
Weer bedisseld weurde zou.
Wie 'ch tao stónt in prakkezatie,
Plóf! Dao vèlt mèt forse smak
Bove-n-oet te twiede statie
Veur miech neer get wie 'ne zak.
Stief van sjrik, dat kindder dinke,
Zeen 'ch werechtig ene kop,
En mèt ouge, die weus blinke,
Rich ziech 'n gedaonte op.
'ch Huur 'n stum, die sprik: ‘Da's sjterrek!
Zoe get had iech noets gedach.
Hej 'ch mer röstig in m'n zerrek
't Lèste oordeil aofgewach.’
Toen tot miech: ‘Hier, wat 'n zede!
Hèt tat sociaal-verleech?!
| |
[pagina 138]
| |
- Ekskuzeer, iech bin Membrede,Ga naar voetnoot1)
- Awwe börger van Mastreech. -
Dat iech 't nog zoe wied mós bringe,
Um heij veur 'nen twiede kier
Door 'n vinster oet te springe,
Zeet, dat deit miech leid, menier.
'ch Hoort al dèks van d'avonture,
Boe me 't geld heij in reskeert;
Daorum bin iech ins goon hure,
Mer iech höb em gaw gesmeerd.
Want et waos neet mie te harde
In die zitting van de Raod,
't Leek, es hadde ze mieljarde,
Zoe rejaol woort tao gepraot.
En 't begós miech zoe te knaoge,
Dat iech oet te vinster sprong,
Pront wie bij et donderjaoge
Destijds van Napoleong.
Hier, iech wèl uuch éin zaak raoje:
Zèt tie mensjes aon de deur;
Zoe es tie de boel begaoje,
Dat kump nörges anders veur.’
Pft! Membrede waor geblaze.
En iech dach: Wat gooj aw ziel!
Heje veer nog zoe paar baze
Van deen awwerwètse stiel!
| |
[pagina 139]
| |
Wie iech wou t' Stadhoes opstappe,
Um nog luustere te goon,
Kwaom de Raod al van de trappe:
De vergaad'ring waor gedoon.
Zjus kós iech toen op nog vange
Ei gesprek op mónt'ren toen
Van 'n liening, aongegange
Evekes van twie mieljoen!
Dec. 1922. |
|