Bonte blomme

[p. 122]

31 augustus 1919.

Umhoeg eus hart! Laot vrij et stijge
D'n ierste Keuninginnendaag,
Dee, sints ten oorlog us kwaom dreige,
Eus volk in vreij weer viere maag!

Vief jaor acht'rein mós Holland beve
Van angs veur 't benkelik gedroch,
Dat loerend bove-n-us bleef zweve
In Holland's vrij en zuver loch.

Vief jaor vervloge, nein, ze krope,
Ze vronge ziech mèt zwoeren drök
Door 't bleujend landsjap van eus hope
En leete-n-es woestijn 't us tröG.

Et zèsde is noe aongebroke,
De oorlogsfakkel is geblös,
Et zweerd is in de sjeij gestoke,
En 't minsdom, kraank, et snak nao rös.

En Holland? 't Is gespaord gebleve!
Al voolte veer ouch dèks te glood
Van 't heftig branne bij us neve,
Et sloog neet euver op eus good.

Laovveer vandaog veural herdinke
Dat feit en laot eus daankgebed
Deep oet eus harter opwaarts klinke
Tot Wee eus Holland heet gered.

D'rum, Limburgers, Mastreechteneere,
De kneej gebuig in d'ierste plaots,
En jubelt, dat eur berg vibreere,
Euren ‘Te Deum’ t'r iere Gaods!

[p. 123]

 

En, ie dee zaank nog is gereze

 

Tot in de hoegste hiemelbaon,

 

Stumt dadelik, mèt hiel eur weze,

 

Et vraank en vrij ‘Wilhelmus’ aon!

 

 

 

God en eus Keuningin te iere

 

Op eeder tied, in eelk gevaal,

 

Hun trouw te deene, Hun te viere,

 

Dat zij eus hoegste ideaal!

 

 

 

Jao, Limburg wèlt noe 't sjriewe, sjaat're,

 

Al preemp et ziech ouch blouw en zwart,

 

Want sjalle moot et, nein, 't zal klaat're:

 

Aon God en Holland huurt m'n hart!

 

 

 

En of 't gelök us tou zal blinke,

 

Of tegeslaag us kump ten deil,

 

Door Limburg zal et blieve klinke:

 

God lof en Wilhelmina heil!

Aug. 1919.