Bonte blomme

[p. 114]

4. Roed - wit - blouw.

Wie mónter ploejde ziech ten baone
Lès, op tee Nationalen Daag,¹⁾
O Veendel, sjoend'r es alle vaone,
Wie dik tao 't goud op liGGe maag.

Wie blij had iech t'ch oetgestoke
Dee Zondag, prónt wie zonneglood
Kwaom door de wolleke gebroke
En aal mèt leve-n-euvergoot,
De Groete Klok häör bronze toene
Doog daav're op et aajt Mastreech,
Terwijl 't Wilhelmus kwaom bekroene
De jubel, dee nao bove steeg.

Mer, toen iech zaog zoe fier diech hange,
Dao stóGde miech opins m'n hart:
Zou binnekorts me goon vervange
Dat wit door geel, dat blouw door zwart? ....
Zoustiech te leste kier noe weje
Van aof te gevels van eus stad,
De Belzj heij komme keuning kreje,
Dee noets get heij te make had?
Zou ene Waolenhak ziech zètte
Op euzen Ingel van Mastreech,
Zou ander leech eus Staar belètte,
Te sjijne, wie ze vreuger deeg?
En zouwe veer us laote trampe
Of ringele door vreemp geweld?
Veer, die us winse vas te klampe
Aon Nederland? ..... Nein! Veur gei geld!

1) 8 December 1918.

[p. 115]

 

Dat zal zeleve noets gebäöre!

 

Et roed, et wit en ouch et blouw,

 

Gein natie zal vanein et sjäöre,

 

Dat beeld van eus Oranje-trouw!

 

 

 

Nein, veendel, diech zöls blieve ploeje

 

D'n kleure euver stad en streek.

 

Dat zweurt Mastreech, al móste doeje

 

Ouch valle onder sjeut of steek!

Dec. 1918.