|
| |
| |
| |
VII. Gelegenheids-krabbels.
1. Es te zomer aonkump.
Es m'in z'n eige hoes woent
'n Woening, groet en deftig,
Mèt kamers, klaor en klöchtig,
Boe noets te zon in vèlt,
Zoe 'n aajt en rot kavaalje,
Boe noets niks weurd gemaak,
Mèt miestal mer éi ruutsje
Dèks moot éin kamer deene
Veur slaope, veur de was,
Nao binne vrij en vraank,
En 't ruuk onveers, benawwend,
Klein trupkes, die vergoon,
Die zoe nao zon verlange,
| |
| |
In staank van zweit en luter
Ze zien toch wie de plentsjes,
Die ouch veur hunne greuj
Gooj loch broed nudig höbbe
Och, kóste toch tie sjäöpkes
Ziech lekker laote brooje,
Wat zou hun dat neet goon,
Wie good zou hun dat stoon!
Hun beurske zou ziech völle
Hun wengskes ziech goon kleure
En waos menn'g kleisper döpke
Veur good z'n bleikzöch kwiet.
En kwaom zoe keend tan later
Weer bij z'n awwers tröG,
Dan straold' ouch op hun weze
Zeet, gooj Mastreechteneere,
Um zoeväöl goods te stichte
| |
| |
Dinkt aon eur eige kinder,
Dan krijgder wel kompassie
En geft geer zonder spiet.
En, höbt geer dèks e feeske,
Ter iere van e broedspaar,
Dinkt taan aon de kolonie,
Die kinder oet liet goon,
Want veur zoe leefdewerrek
Is hiel väöl geld vandoon.
Eur loen geit uuch neet mis,
God zal et uuch vergelle,
Apr. 1914.
|
|
Auteursrecht onbekend