Bonte blomme

[p. 98]

12. Stadsontwake.

Zach sjuif te dikke nachgardijn
Veuroet van Oos nao Wes.
Zwart liG et stadsbeeld; alle lijn
En kleur is weggepres;
Van klaanke bleef allein 't geblaos
Van katers op 'n taak,
Of wied-eweg et bas-geraos
Van boeren-hond, dee waak,
Of, oet verdwenen torebouw,
De zwoer, metaole sleeg,
Die rondum valle, kaajt en rou·w,
Op einzaam straoteweeg.

En wijer sjuif te nachgardijn
Ziech op et Weste-n-aon.....
En zeet.... dao bove Wiek.... hiel klein,
Versjijnt 'n klaorder baon.
Ze peers ziech laanksaam hoeger-op,
Ze wint aon kleur en glans.....
Dao tuint aajt-Wiek al zene kop
Verseerd mèt rose krans.

Et zwart, dat nog in straote dreef,
Verzink noe in de grond,
En lijn en kleur en klaank herleef
In 't greujend mörgeblond.
'n Deur, die kraak, 'n bel, die deunt,
Et liek zoe nuij, zoe raar.....
Huurt, in de Honderstraot, dao dreunt
Al 'n Sint-Pieterskaar.

[p. 99]

 

Dan bouze stappe, dóf en plat,

 

Van zwoer beneegeld leer.....

 

'ne Jonge boer, kump aongezat

 

De Mäönt aof, fluitenteer'.

 

 

 

Noe heij, daan dao, en links en rechs,

 

Es kwaome z'oet te grond,

 

Versjijne kouplui, boere, knechs,

 

En vrouwlui, breid en rond.

 

En hoofgeklóts en smikgeklets,

 

Geblef, gekraak, gesjrómp,

 

Geroop, gekakel en gezwets

 

Weurd éine klaankeklómp.

 

 

 

De merret is in volle gaank,

 

En in 't herbore leech,

 

Straolt op ten tore, jeugdig-slaank,

 

D'n Ingel van Mastreech.

Oct. 1919.