Bonte blomme

[p. 87]

4. Eus zuide.

Et land, boe ziech te Geul door vrinG,
Et water van de Göllep zinG,
De beekskes, hupp'lenteere,
Langs stein en stroek ziech weere,
Um eindelik, mèt groet vervaal,
Te toemele in 't weeld'rig daal,
Dat is eus Zuide op ze leefst'.

De berreg, dee uuch 't oetziech beujt,
Terwijl de zon et landsjap breujt,
En geer de donkel bosse
Wie zwoer, kompakte trosse
Langs heuvelröGGe hange zeet,
Mèt bonte dörpkes in 't versjeet,
Dee tuint eus Zuide op ze sjoenst'.

De vröchbaar, lachende landouw,
Mèt weije, häöf en akkerbouw,
Boe-t-geer et vie zeet smölle
En 't graon steit te vergölle,
De graove boer, door zon verbrand,
Z'n len labbeurt mèt forse hand,
Dat is eus Zuide op ze bèst'.

Mer, dao is nog 'n ander streek,
Die vreuger op te res geleek;
Dao stoon noe reuzesjouwe,
Die zwoere rouk oetstouwe:
Dat is alwijl et wonderland
Van euze zwarten diamant,
Dat is eus Zuide op ze riekst'.

Sept. 1916.