Bonte blomme

[p. 84]

2. Zon.

Es nao 'ne lange regentied,
Nao daog van tristig-zwarte lochte,
Die sjoevertige natigheid
En wind en sjoore mèt ziech brochte,
Es aon d'n hiemel daag op daag
Vojl wolkepakke jachtend vlooge,
Wie tróppe klónter-woll'ge sjäóp,
Die door de hun aon 't jatse slooge,
Es alles klaam is van de voch,
Ouch klaam de mins z'n hersevlokke,
En neergedrök door 't altied-gries,
Boe alles mèt is euvertrokke,
Es knetsjetige, vètte sliek
De eerd heet in bezit genómme
En us iers good d'raon dinke deit,
Dat veer oet sliek zien veurtgekómme.....

Es nao zoe'n daog van rouw-natuur
'n Kläörte laanksaam-aon ziech baon brik,
Ei vlekske blouw ziech taan vertuint.....
Opins.... 'ne zonnestraol daodoor stik,
Terwijl et wolkgedaons, versjrik,
Ziech wegmaak wie 'n bende slaove,
Die vlöchte es te meister kump,
Oet angs, dat tee hun zal bestraove,

Es taan in deen opale zaol
De zonnentroen weurd opgeslage,
De zon mèt fonk'lend-gouwe prach
Ziech plechtig op teen troen liet drage.......

Aoh, daan.... dan is et leid veurbij!
Dan goon de harter weerem ope,
Dan weurd et fies in loch, op eerd,
Dan dörve veer weer lache, hope!

[p. 85]

 

Dan goon de blumkes in de wei

 

Hun köpkes weer nao bove steke,

 

Dan zinG et veugelke weer blij,

 

En sprinG et vèske in de beke,

 

Dan deit et vie ziech weer te good

 

Aon 't gelleps voor van vètte weije,

 

Dat, door de zon pikant gekruid,

 

Hun beujt te fijnste lekkernije;

 

Dan slörp te grond et zonleech op

 

Mèt groete, volle preuvers-täöge,

 

En zèt tat um in levenssaap,

 

Um boum en plante te verjäöge;

 

Dan zoemp te bij weer löstig rond,

 

Kapelle pronke mèt hun kleure,

 

De roes flejt zach et gouwe leech

 

En offert et häör fijnste geure.

 

 

 

't Is aal herleving, sjoenheid, vräög,

 

Nuij blood kump weer de aojers völle;

 

Et leve deit weer miejer däög,

 

Noe zonneglood et geit vergölle.

 

 

 

O zon! Wat biste sjoen en good!

 

Wie mechtig is te riek, d'n glorie,

 

Wie keuninklik deils tiech us mèt

 

Den euvervlood van dien viktorie!

 

O zon! Was tiech wel veur us bis,

 

Dat kinne veer pas good beseffe,

 

Es veer bedinke, wat veer zien,

 

Wannie d'n straole us neet treffe.

 

 

 

Mer, es tien hierlikheid, o zon,

 

Zoe groet is en zoe hoeg verheve,

 

Wie hierlik-sjoen moot Heer dan zien,

 

Dee diech et aonzeen heet gegeve!

Juli 1916.