|
| |
| |
| |
2. Kinderleve.
Gelökkig, wee de kindersjeun
Wee 't leve nog zoe blij, zoe greun
Aon ziech veurbij zuut goon!
Wat höbbe kinder et toch good
In hun klein wereld-sfeer.
Ze stappe laanksaam, voot veur voot,
Door hun jong jaore heer,
Terwijl veer, groete, in galop
En dèks te vreug, verslete, op,
Al aon d'n eindpaol stoon.
Wat is veur us 'nen daag, 'n week?
Wie vluig veur us ten tied!
Wat nog neet lang geleije leek,
Wat tuint uuch in d'n almenak
Mer 't is dèks aon z'ne lèste snak,
Al meint geer 't pas op gaank.
Gelökkig, dat e keend neet wèt
Van oor, van week, van jaor,
Dat et nog neet op toukoms lèt
Veur häöm besteit nog gei verband
Van ‘gist're’ mèt ‘vandaog’,
Van ‘mörge’ heet et gei verstand,
Et ‘noe’ is 't, boe 't nao vraog.
Zeet et tao speu·le mèt ze fort,
Mèt póp, mèt bouwdoes, print;
Et wèt neet: doort tat lang of kort,
Z'ne geis is bij 't momint.
| |
| |
En wat et gist're heet gespäöld
Dao-euver weurd nog neet genäöld,
‘Noe’ späölt et, dat volsteit!
En loert et ouch al ins get zoer,
Of krit et van sjaggrijn,
Dat is mer get van korten doer,
Ze leid is nog zoe klein!
Jao, op et eigest' ougenblik,
Heet et tie gaw weer ingeslik
't Is mèt zoe kinderhart persijs
De minste stoet brinG 't van de wijs,
Mer gaw is 't ziech weer baas.
Ins 't water is versteurd,
Dan doort et, ie zoen oppervlak
Weer hiel'maol röstig weurd.
Jao, kinderkes, geer höbt bepaold
Eur leve-n-is mèt zon bestraold,
Die zon is t'onbezörrigheid
Veur dat, wat ‘toukoms’ hèt,
En dat geer van geleije leid
Die roeze zien eur vas gelouf,
Dat aal, wat blink, is goud,
Dat lekker zeut is eeder drouf
| |
| |
Aoh, dat tie zon toch sjijne bleef
Eur hertsjes kóste blieve leef
En zach, wie ruuskes-teer!
Boerum toch blijf teen tied neet stoon,
Deen tied van 't groetst' gelök?
Boerum moot tee ouch wijer goon,
En kump er noets mie tröG?
Helaas, daoveur is nog gei kroed
Aal wat er leef moot mèt veuroet,
Wie of et ziech ouch weert.
Zoe geit ouch euren tied veurbij,
Ouch geer weurd groet en wies;
Dan späölt geer neet mie röstig-vrij,
Dan moot geer mèt te hei op goon
Van 't leve, dor en kaal,
Boe heij en dao wel blumkes stoon,
Mer zeet, toch sjijnt ouch op tie hei,
Door 't gries van wolke heer,
Ei sträölke van d'aw zon nog blij
Zoe noe en daan ins neer.
Daan dinkt geer aon de kindertied,
Daan opent ziech eur hart weer wied,
Febr. 1916.
|
|
Auteursrecht onbekend