Bonte blomme

[p. 77]

3. Moedergelök.

Daag-in, daag-oet is z'in de weer
Veur häör klein drubbelke, zoe teer,
Zoe'n onbeholpe klumpke vleis,
Nog zonder 't mins bezej of geis.
Ze kint gein rös, gein eige leid,
Et moojerke, altied gereid,
Te geve häör gehiel bestoon,
Es 't häöre sjat mer good zal goon.
Wie leef ze deit mèt häöm, wie zach,
Al dwinG et ouch 'n gaanse nach;
Wie lekker knoevelt z'em dan neet,
Tottat z'em aon et slaope heet.
Wie dèks, dat z'oore bij em zit
En dan häör eige gaans vergit,
Bezörreg veur éin inkel zaak:
Dat et door leid neet weurd geraak!

Jao, 't moeder-offer spant te kroen,
Mer naovenant is ouch et loen!

Vraogt ins, wat blijdsjap häör doorstraolt,
Zoe gaw et trupke nao häör taolt,
Twie poezel-ermkes oetgerèk
Häör lokkend weurde tougestrèk.
Daan is et, of 'nen hiemelglans
Häör eige weze wie umkrans,
Daan jubelt in häör hart 'ne zaank
Van moederweelde en van daank,
Daan klink tot deep in häör gemood
Veur d'ierste kier de stum van 't blood,
Die stum, die häör et duut'lik maak,
Dat in häör keend 't besef ontwaak,

[p. 78]

 

Et blij besef, al is 't nog klein,

 

Dat zij et is, en zij allein,

 

Boe-aon et ziech te hawwe heet,

 

Noe en altied, in vräög, verdreet;

 

Dat zij d'rop rech heet, bovenal,

 

Dat et ziech gaans häör geve zal,

 

Dat zij allein van häöm, häör keend,

 

De zeute ‘moeder’-naom verdeent!

Oct. 1916.