|
| |
| |
| |
IV. Refleksies.
1. Tempora mutantur.
Weurd dèks terech gepreze,
En woer is 't, dat et peil
Mer 't woort neet altied beter
Mèt tee veuroetgaank, nein;
Menn'g aajt gebruuk versleet t'r.
Aoh, kós me dee toch kiere!
De geister zien wie blind,
Et ‘Iech’ wèlt hoegtij viere.
Neet höb iech heij bedoeld
Dat miestal stiekem woelt
Veur good betaolde bäönsjes,
Van al die gaapsnaos-häönsjes;
D'aw zede kwaom verdringe.
| |
| |
Zoe'n dochter, die mèt lös
Ouch mèt häör góng get dreje,
Die noets get hej gedoon,
Zonder 't mama te vraoge,
En 'tgeen häör neet moch goon
Van einvoud en van leefde,
Wie 't keend nog neet te vraog
Van 't ‘Iech’ veur ouge zweefde.
Da's noe veurbij, helaas!
De rolle zien verwisseld,
Door hun weurd aal bedisseld.
'nen Awwer? .... leven tied!
Wat heet téé nog te zèGGe?
Dee heet ziech mer sebiet
Of t'awwers neet mie tèlle.
Mèt awwers..... wat 'ne larie.
Toch jummers zjus kontrarie.
| |
| |
D'aw lui allein zien good,
De meitskes zien de baze.
Jao, Meitskes van Mastreech,
Zou iech 't uuch zèGGe mage?
Die-t-geer höbt ingeslage,
Geluift miech, 'ch zèG et noej,
Mer 't mós t'r toch van kómme:
Die-t- geer höbt aongenómme.
Neet mie genóg attraktie.
En beujt gein sattisfaktie.
Drop-oet! Da's 't ideaal,
Dat geer uuch höbt goon stèlle,
Eur dinke-n-en eur wèlle.
Geer druimt van liberteit
Geer zeukt eur heil in sport,
In fuive-n-en in ‘flirte’,
En komt haos tied te kort,
| |
| |
Wèt geer get te presteere.
En, zeet geer noe voldoon?
Zoe laot miech uuch ins vraoge,
Wie 't eurt, neet te beklaoge?
Dat moodder toch bekinne!
Et blink wel bij et leech,
Mer pover is 't van binne.
Et is mer sjien, die prach,
En kin ouch neet belètte,
Dat men al gaw doorsjouwt,
Et hart dèks krit en rouwt,
Verlaote-n-in d'n duuster.
Aoh, 't klink al in m'n oer:
‘Da's biestig euverdreve’!
Iech zèG uuch: da's neet woer,
Iech teikend' uuch nao 't leve!
Juni 1914.
|
|
Auteursrecht onbekend