Bonte blomme

[p. 67]

6. Mastreechter fong.

Vastelaovends-Maondag-nach.
Woelig de pleine, de straote;
Kaffee's zien zoe vol es hach,
't Vollek is wèld, oetgelaote.

Öll'gers sjett're sjotties, wals,
Monika's lemmere leedsjes,
Toete euversjriewe vals
Ratels hun ramm'lende reedsjes.

't Liek 'n infernaal sernaad
Door 'n wèl bende bacchante,
Stabelgekke èskapaad
Van enen tróp diessonnante.

Sjater-golve rolle-n-aon,
Rölse veurbij door d'n duuster,
Klein-geluidsjes op hun baon
Sjuive-n-in angstig gefluuster.
..........................
Röstig, wie'n verlaote rots,
Broesjend door golfslaag bewèrrek,
Stik massaal-zwart, hoeg en trots,
Bove die deining 'n kèrrek.

Einzaam kèrrek van Aajt-Wiek
Kiert et geraos en gesjetter,
Zaank, gelach, gejoel, meziek,
Rolt ziech taotege te pletter.
..........................
Hé, dao, in die sakkerstei,
Sjijnt tao gei leech door de roete?
Sjuive door die deur opzij
Neet twie gedaontes nao boete? .....

[p. 68]

 

Gepresseerd is hunne stap;

 

Eine dee dreug 'n lanteerie,

 

Nómmer twie, in zwarte kap,

 

Hèlt get bedèk vol misteerie.

 

 

 

Striekenteer' langs hoezerkant

 

Zien ze haos neet t'ondersjeije,

 

En ze doen of z'eelk passant

 

Stèllekes zeuke te mije.

 

 

 

Zwiegend loupe z'achterein,

 

Eeder sjijnt deep in gedachte.

 

Wat brach hun zoe laat ter bein?

 

Zou me hun örges nog wachte?

 

........................

 

En nog altied klink gezaank,

 

Sjriewe van manslui en wiever,

 

Nog gestiedig gief ten draank

 

Keele en bein nuijen iefer.

 

 

 

Wied, aon 't oetind van de Grach,

 

Kump e komplot aongestieveld;

 

Huurt, wie 't zinG oet alle mach,

 

Heis, door zjenever benieveld:

 

 

 

‘Een hoezaar met een goed hart’

 

- 't Sjalt door den duuster van veerre -

 

‘Mint zijn lief en kent geen smart’.

 

- Vrouwlui veural domineere. -

 

 

 

Kiek, eus twietal moot taolangs:

 

't Zeuk et komplot te ontwieke,

 

En et hèlt ziech of 't van angs

 

Zellefs neet op dörref kieke.

 

 

[p. 69]

 

Mer, was tat? .... Den tróp blijf stoon!

 

Sjielik verstomp et spiktakel;

 

Zouwe z'al nao hoes tou goon?

 

Is et noe oet, et gekakel?

 

 

 

Wach, ze doen hun maskes aof!

 

Zeet, wie ze ziech taomèt spooje,

 

Zeet, wie z'es in euvergaof,

 

Bank op hun kneeje ziech gooje!

 

 

 

Geine reurt ziech, niemand sprik,

 

't Is gei momint noe veur grappe;

 

Niks te deepe stèlte brik

 

Es e paar haostige stappe.

 

 

 

Zoe, de ouge nao de eerd,

 

Blieve ze zitte en bije,

 

Tot Onsier is gepasseerd,

 

Dee weer geit truuste in lije......

 

 

 

Mer Onsier is noej veurbij,

 

Of hun èkstaas geit weer zakke,

 

En d'n toen van gekkerij

 

Höbbe ze gaw weer te pakke.

 

 

 

Rou·w, wie onbewèrrek hout,

 

Liek in Mastreech dèks et leve,

 

Mer de fong, dee is, wie goud,

 

Zuver bewaord nog gebleve.

Nov. 1917.