|
| |
| |
| |
4. E snepke.
E prachtig verkoup stont in de gazèt:
E groet neutehoute twiepersoonsbèd;
E koffieservies van Frans porselein,
'n Brosj mèt 'ne groete, prachtige stein.
Um us t'installeere mie naovenant;
Laot tie mer ins broesje,
Veer hure noe bij de betere stand’.
Sints tat häöre maan fortuin had gemaak;
En dreef noe'n flinke, bleujende zaak.
‘Gaank tiech tene gaank, vrouw,
Das prónt, wat iech ouch wou’,
Waos 't antwoord, ‘Et geld is ierlik verdeend;
Et kaan miech niks bomme,
Tot noe tou ouch woorste gaar neet verweend’.
| |
| |
Van 't onderzeuk dalik mèt aon de maan;
Mèt wat zij häöm veursloog es häöre plaan:
Dat mollig karpèt, dee zaol in ‘Empire’,
In alle geval die brosj mèt saffier.
Van 't iewig publiek 'n daonig geduijds;
Die liere dao eeder kier weer get nuijts.
Boevan geine mins e wäördsje versteit,
Is 't woord aon de rommel,
Wat mie·s nao vrouw Bleik of Lindauer geit.
En potte-n-en panne, keukegerei.
Veur alle die prölle kwaom ze neet heij.
| |
| |
‘ZèG, laot ins get beters komme’. - ‘Sebiet,
Heij kump eeder nómmer op zenen tied’!
De Bemel reup op, altied eve druug:
‘Een fijftig, - alloh noe,
Twee gulda, - wee hèt zoe?’
En daan: ‘niemand meer? - dan is et veur uuch’!
Den opreuper tuint z'en reup: ‘twiemaol dinG’!
‘Drei tachetig’ huug ze mèt ene wink.
- ‘Vijf gulda, vijf fijftig,
Komt, leefhöbbers, beejt, ze zien väöl mie weerd’!
En drei weer van vieftien, 't geit wie gesmeerd’!
Ze deit eeder kier vief gölde debij,
't Is fieftig et paar; häör vaze zien vrij.
‘ZèG, Mei’, zeet te Bemel, ‘das get veur diech;
| |
| |
‘En 't zou em ouch good doen tege de giech’.
- ‘Loup tiech nao d'n drommel!’
Bromp Mei wie ein hommel,
‘Dat heet zoe'ne zaatlap ouch nog vandoon’!
- ‘Wel jao’, reup 'n aander,
‘Veer koupe-n-eus maander
Footuils, et is veur kepot van de goon’!
Tottat opins Harie benkelik klop:
‘Noe weurd et te zier sjoen!
Me kin gein oug tou doen!
ZèG, leefhöbbers, lèt e bitteke-n-op’!
Daan weurd et weer röstig.
Väöl animo is veur eeder nuij stök.
Zuut, tat te zaak gaar is,
En wins ziech alvas in stèlte gelök.
Veur niemand, gei wonder!
Es zij ins get wèlt, dan köp z'et, da's vas.
Et groetste karpèt en d'aajt-eike kas.
Mer noe hèt et sjrap stoon,
Et geit em noe um dat sjoen meublemint.
Dat zij zoe rejaol besjik euver splint.
| |
| |
Deen Harie, es tee dèks neet op häör lèt.
Ze drejt 'n jong juffrouw
Wijl die eeder kier tien gölde d'rop zèt.
Häör blood geit aon 't spooke!
Toch zal ze neet wieke, nog geine spaan!
Veur zès honderd fieftig is ze de maan!
En köp ziech noe ouch te brosj en de rinG;
Et liet häör ies-kaajt, wie m'euver häör dink.
Dan gief ze haorfien de maan e relaas:
‘Al waos 't ouch e pepke,
Iech wèd, este 't zuus, dan steiste verbaas’.
- 't Woort tied, dat ze 't brachte! -
Is alles in hoes; Goddaank, niks mankeert.
Et ei stök al mie es 't andert parreert.
| |
| |
Geplaots heet mèt gósting, los en kokèt,
Die duitsjes, boeveur heer zoe heet gezwèt.
Blijf heer in de deur verpópzak iers stoon.
Dat veer noe opins zoe hoeg vleege goon?’
- ‘Kom, liG neet te miere’,
Zeet zij, ‘laot tiech liere:
Heij höbste de vaze, echten antiek’.
Heer kiek ins van ond're:
‘De lees tiech bedond're!’
Reup heer, zuug ins heij, dao steit: ‘Céramique’!
Dat zoe ene pröl zoe opgejaog weurd’!
Mer häöm geit e leech op.
En zèt hiel bedaard z'n onderzeuk veurt.
‘Wat zien miech tat prölle!
Dee kannepee heij is stief van de mot.
En haos geine stool, of heer is kepot.
Iech weit evel wel, al bin iech mer dom,
Dat iech veur 'ne Goovaerts
| |
| |
Miech gein “Peinture Bogaerts”
Leet opplakke, zeker neet veur zoe'n som.
En dat hèts tiech snappe?
Et zien miech fijn grappe!
Beziebele leeste diech, et is kras!’
Boe iech et good mein, dat kump neet te pas!’
- ‘Alloh-noe, gek flaatsje,
Sjeij oet mèt tat knaatsje,
Bekin mer d'n fout, dan is et gedoon!
Laot iech tiech toch noets zeleve mie goon’!
Aug. 1916.
|
|
Auteursrecht onbekend