|
| |
| |
| |
7. Ene ‘koffie’.
Mevrouw van Doortrèk heet et drök:
Ze is häör taofel aon 't ranzjeere,
Ze monstert alles stök veur stök,
Of ouch mer niks t'rop zou mankeere.
Ze waos zoe dèks al g'inviteerd
Op koffie bij häör gooj vrundinne,
Dat zij bepaold waos gezjeneerd,
En gein ekskuis mie kós verzinne.
Ze had noe mer bijein gevraog
Degeen, boe-aon ze had verplichting;
'ne Ganse mörge had häör maog
De stad doorkruus in eeder richting.
‘Zoe’, dach ze, ‘bin 'ch inins tevaan,
En, es ze allemaol noe komme,
Dan zien veer prónt mèt twintig maan,
En weurd nog ins get nuijts vernómme’.
Dao had mer éin aw daam bedaank;
Die leet ziech vrunt'lik ekskuzeere,
Ze veulde ziech e bitsje kraank
En góng neet oet in slechte weere.
Et woort 'ne monsterkoffie dus,
Zoe eine, boevaan weurd gesproke,
En daovan heel mevrouw noe zjus:
Et had aon gruuts häör noets ontbroke.
De taofel is noe gaans gereid:
Et good servies mèt fijn servètsjes,
De bèste luiper op et kleid,
Vergölde metskes en versjètsjes.
Op et buuffèt stoon de plattoo's
Mèt tuurtsjes bäörend volgelaoje,
Dao-achter nog e paar gattoo's
En sjotels mèt ‘méringues’ en vlaoje.
| |
| |
Mevrouw, kontent van de ‘coup d'oeil’,
Geit nao häör kamer ziech pimpeere,
En vinG taan eve-n-enen uil,
Tottat te dames arriveere.
En pas sloog te penduul veer oor',
Of kort acht'rein zuut zij versjijne
De löstige mevrouw Draafdoor
En d'ongetrouwde dames Grijne.
Die lèste hadde neet väöl sent,
Mer deste miejer allegatie,
Zoedat ziech noets 'ne prittendent
Gewaog had aon 'n deklaratie.
Weer geit te bel: 't is juffrouw Smik,
Gevolleg door mama van Bluffe
Mèt häör twie döchter Fien en Fik,
Sjoen köpkes wel, mer ierste nuffe.
Gaw zien de dames noe kompleet
En kin de koffieklatsj beginne.
De maog, die streng instruksies heet,
BrinG dadelik te koffie binne.
Vol stäötigheid wèt zij dat voch
Aon daam veur daam te prizzenteere,
Die, mèt te kink rech in de loch,
Hun teskes illegant hanteere.
De vlaoj kump 't ierste aon d'n toer;
Me vraog: ‘van welke sókkerbekker?’,
En vind, al is ze ouch get zoer,
Ze neettemin hiel fien en lekker.
De ajtste juffrouw Grijne klaog,
Dat altied-door 't gebeks mer opsleit;
Ze vind tat ongehuurd en vraog,
Boe zoe get op ten doer nao tou geit.
| |
| |
- ‘Iech zèG tiech taans, me leefste keend’,
Zeet t'aw van Bluffese hiel wierdig,
‘Es iech ordent'lik weur bedeend,
Betaol iech geere, das rechfierdig’.
- ‘Och, dames’, zeet mevrouw de Veeg,
‘Iech zou van et gebeks mer zwiege,
't Is nog väöl erger mèt te meeg,
‘Die zien veur geld neet mie te kriege’.
- ‘Diech nog 'n tuurtsje, Fikske-leef?’
- ‘Geer nog get koffie, mevrouw Slókker?’
- ‘Jewelt, e bitsje, estebleef’.
- ‘Och, Fieneke, geef ins te sókker’.
- ‘Zwijgt miech tevaan’, klaog juffrouw Smik,
‘Iech had 'n pèrrel aon tien gölde,
En waos mèt häör in mene sjik,
Zoedat iech häör de voe·s dèks völde.
Mer nao verloup van ein'gen tied
Kraog ze van miech 'n obzervatie:
Dat waos te väöl; ze leep sebiet
Nao Neele tou, op imformatie.
Ze zat miech lielik op te stómp,
'ch Woort zwart gemaak, wie-t-ger kint dinke,
Bij miech wèrkd' eeder maog ziech krómp,
Waos 't slech van ete-n-en van drinke’.
- ‘Jeh’, zeet tao-op mevrouw Draafdoor,
‘Es iech uuch alles mós vertèlle,
Dan praodde iech nog mennig oor;
't Is get te doen mèt tie mamzèlle’.
- ‘Das alles nog tot tao aon tou’,
Meint op häör bäört mevrouw van Doortrèk,
‘Väöl erger is et veur 'n vrouw,
Es taan de maan neet häör partij trèk.
| |
| |
Dan ruuk zoe beesje dalik lont,
En dörref nog väöl mie riskeere,
Mevrouw die is te koejen hond,
Menier? ... dao's mèt te riddeneere’.
- ‘Helaas, die maander, 't is 'n sjan’,
Reup koed-eweg mevrouw van Reuver,
‘Wee dreug z'n vrouw nog op z'n han,
Wee heet nog veur z'n vrouw get euver?
Ze goon invoudig hunne gaank,
Zien liechgeraak en fitte geere,
Veer kriege altied staank veur daank,
En höbbe niks te kommendeere’.
- ‘Ze zien, geluif-iech, ei pot naat’,
Zöch juffrouw Serafiensje Grijne,
‘De bèste zelfs liet vreug of laat
Z'n errem vrouw van leid verkwijne’.
- ‘Das onderdoon, dao zien ouch gooje’,
WeerlèG te jong mevrouw van Laak,
‘Mer 't bèste vleis, is 't slech gebrooje,
Weurd wit en tej en zonder smaak’.
- ‘Dat is e steekske onder water’!,
Bewere drei, veer tegeliek,
‘Wacht mer, veer spreke-n-us nog later,
Geer höbt tao-op nog geine kiek’.
- ‘ZèG, dames, 'ch moot uuch toch bekinne,
Dat is neet zier angkoerazjant
Veur iemand, dee nog moot beginne’,
Reup Fien van Bluffe hiel astrant.
- ‘Och keend, bis tiech mer neet te heppig’,
Krijg zij direk es antwoord tröG,
‘Kiek oet ten ouge en bedink tiech,
Want ondoordach brinG ongelök’.
| |
| |
En onder zoe soort komverzatie
Verdwijne tuurtsjes, vlaoj, gattoo;
Daan ondergeit 't program varjatie:
De maog serveert e glaas bordoo.
‘Méringues’, praline en fondante
Versjijne noe en goon op toer
De taofel rond en vinde klante;
Dat huurt bij ei glaas wien, netoer?
De gaste laote 't ziech good smake,
De gasvrouw lach ins, hiel kontent,
Ze koch toch ouch te fijnste zake,
En heet noe gooddoen van häör sent.
Ein daam is et nog neet vergete,
Dat lès op teen dinee bij Cats,
De snóp haos neet waor te geneete,
De sjókkelaad, dee smaaGde gats.
- ‘Wat moote die dinee's ouch geve’,
Zeet ein van et gezèlsjap, koed,
‘Die kóste wel get stèlder leve,
Iech vin, die lui doen väöls te groet.
De maan heet wel 'n gooj pozitie,
Mer gei fortuin, zoeveer iech weit,
En zij waos vreuger in konditie;
Iech snap neet, boe me 't tao van deit’.
- ‘En daan, die deftige twalètte’,
Veug weer 'n ander dao-aon tou,
‘Dao moodder ins bepaold op lètte,
Ger staot verstomp, m'n leef mevrouw!’
- ‘Dao wou iech ouch ins euver spreke’,
Vèlt Klara Grijne nijdig in,
‘Eus naoberse, 't is veur te keeke,
Wie die ziech kleijt, heet geine zin!
| |
| |
Ger wèt, zie vajer dee waor slachter,
(Er heet miech altied good gereef)
En zij, de dochter van 'ne pachter,
Kleijt ziech in Luik noe, estebleef!
Aoh, 't is um ziech te sjaggerneere,
Dat leef mer bove zene stand;
Wie toch zoe'n lui ziech neet zjeneere,
Dat geit dèks bove me verstand’!
Zoe hej dees nobel konspiratie
Nog mennigein op straot gebrach,
Es neet, tot groete konsternatie,
De klok getimp had alle ach.
Noe is 't hoeg tied. Me daank te gasvrouw
Väölmaols veur al etgeen ze deeg;
Dan geit eneeder nao z'n hoes tou,
Nog vol van kleijer, maander, meeg.
Mevrouw van Doortrèk is tevreije:
De koffie is häör good gelök.
Ze zöch, es zij ziech um geit kleije:
‘Das weer ins achter mene röG’!
Aug. 1915.
|
|
Auteursrecht onbekend