|
| |
| |
| |
5. Awwen tied.
Um de groete oettrèktaofel
Mèt häör gekrossjeerde sprei
In et midde steit te kenkee
Op 'nen hoege bronze voot;
Nuij siesteem, boeveur de vètkeers
Vrunt'lik vèlt et leech op taofel
Oet te greunen abbezjoer,
Dee de straole good bijeinhèlt
In de sjamberlók gewikkeld
Das altied ze lèste werrek,
Zenen hagelwitte ströpdas
Zit em good-hoeg gesèrreerd,
En z'n grijs-broun bakkebeerdsjes
Noe en daan deit heer 'n trèkske
Aon z'n doorgerouGde piep,
Die er mèt z'n hand verziechtig
Neven häöm dao zit mameerke
In 'n donkel blouw baskien
Drök te mind're aon häör strikkous
Ein veur ein tèlt zij de steekskes,
Uigend door de groete brèl
In 'n breij montuur van sjèlpad,
| |
| |
D'ajtste dochter is aon 't maze,
D'ander, sprekend häör mompeer,
Tösse z'n twie awwer zusters,
Op e pläötske taam'lik krie,
Zit et zäönsje drök te leze
Rös en vreij hinG in de kamer,
De penduul en stap te pómpjee
Röstig kieke d'aw portrètte
Van de mör op 't gruupke neer,
En de vlemkes in de kachel
Oet te groete teene haolkan
Sjink mompeerke noe en daan
Ziech e gleeske ech stein-aajt in,
Eeder kier, es heer get nuijts leus,
Wat em benkelik frappeert,
Zeet er dat aon vrouw en kinder,
Heer allein leus mer gazètte,
Veur 'n vrouw gief 't geine pas;
Häöre geis huurt bij de keuke
‘Nein, noe moodder toch ins hure’,
‘Wat te lui toch neet probeere,
| |
| |
'ch Lees heij, dat me-n-in de vreemde
Weer get heet geprakkezeerd:
Wagels, die op steef van iezer
't Sjijnt, dat ze getrokke weurde
Door e groet en fors masjien,
Dat nog miejer krach ontwikkelt
En dat moot zoe daonig gaw goon,
Dat me mèt zoe soort geveer
Wel op einen daag nao Aoke
Goon kós heen-en-t-weer’.
- ‘'t Is te erreg’, zeet mameerke,
‘'ch Höb gein rös mie, noe 'ch tat weet,
En geer krijgt miech in dee klómmel
En iech wèd, es geer 't zout waoge,
Dat van angs iech neet mie sleep.
Reist mer liever mèt te poskouts
Onderwijl pomp zij den olie
En veeg taonao doum en vinger
- ‘Jeh, jeh, kinder’, plaog mompeerke,
‘'t Merretsjeep tat heet gedoon;
En wee wèt, of veer neet later
- ‘Foj, maan, wèlste wel ins zwiege!
't Is 'n sjan, was tiech verköps!
Dee diech hoort, zou zèGGe, daste
| |
| |
Maan en kinder móste lachte
Euver meerke häöre sjrik.
't Waos toch mer 'n grap en jummers
- ‘Vrouw, maak tiech mer neet bezörreg,
'ch Haw miech bij m'n sjees en peerd.
Al die nuijerwètse dinger
Zien jao toch niks weerd’!
Koelik heet heer oetgesproke,
Of op 't aajt Stadhoes tao toet
't Hoore van d'n torewachter:
Das et teike van nao bèd goon,
Laat krawake deent veur niks;
Es me dan op tied weer op moot,
Peerke stik ze bonnegrèkske
Meerke klop te wölle vetse
Ordelik lèG eeder keend ouch
Book of handwerk sjoen op zij,
Puunt te braaf aw lui en wins hun
Zoe woort mie·s ten daag beslote
Aon d'n einvoud van die tije
Juni 1916.
|
|
Auteursrecht onbekend