|
| |
| |
| |
Noch een ander nieu Liedeken, op de wijse, Het waren neghen soldaten, sy waren vroech opghestaen.
CHristus ons Heer en leuen,
Sprack een parabole fijn,
Van twee persoonen verheuen,
By Lucas staghet gheschreuen,
Den eenen was seer rijcke,
Die daghelijcx lackerlijck adt,
Ghecleet met purper en seyde,
Hy leefden weeldich en rijcke,
Van zijn rijckdom en schat.
Den anderen nae d’woort des Heeren,
Was een bedelaer wel befaemt,
Hy was vol sweiren en seeren,
Cranck arm en naect van cleeren,
Voor den Rijckemans dore, siet,
Hy bat om die brockens cleyne,
Van des Rijckemans tafel reyne,
Maer niemant en gaf hem iet.
Gheenen troost heeft hy gevonden,
Daerom soo quamen die honden,
Sy lachten sijn sweiren en wonden,
Dat was hier zijn solaes.
Lazarus hoort mijn ghewagen,
Is ellendich gestoruen de doot,
Van dees droefheyt is hy ontslaghen,
Sijn ziel is met vreuchden ghedragen,
Van de Enghelen in Abrahams schoot.
Den rijcken hoort mijn vertellen,
Is oock ghestoruen de doot,
Hy is van des Duyvels gesellen,
| |
| |
Hy hief op zijn ooghen en sach,
Van verde Lazarus rusten,
In Abrahams schoot met lusten,
Hy riep met groot gheclach.
Vader Abraham wilt my ontfermen,
Ick ben in swaer torment,
Nu roep ick als den armen,
Ick bid met suchten en karmen,
Dat ghy Lazarus tot my sent.
Dat hy toch wil wtsteken,
Int water zijn vingher teer,
Mocht ick een dropken gevoelen,
Mijn tonge daer me te coelen,
Sy wort ghepijnicht seer.
Ghedenckt o soon v leuen,
Ghy hadt goet en Lazarus quaet,
Nu wort ghy ghepijnicht midts desen,
Heeft troost tot zijnder baet.
Daer en bouen tusschen ons beyden,
Is een groot scheytsel fier,
Die van hier en mogen daer niet comen,
Noch die van daer haerder vromen,
En moghen niet comen hier.
Sent dan Lazarus bid ick met clachten,
In mijn Vaders huys eerbaer,
Dat mijn broeders groot van geslachten,
Haer wijselijck moghen wachten,
Voor dees tormenten swaer,
V broeders seer hooch gheseten,
Willen sy de waerheyt verstaen,
Sy hebben Moyses en die Propheten,
Die haer Godts wet laten weten,
Laet haer die hooren aen.
Neen Vader Abraham vercoren,
| |
| |
Stont daer een vander doot op coen,
Mijn Broeders zeer hooch gheboren,
Sy souden hem waerlijck hooren,
En willen zy niet gheloouen,
Propheten en Moyses saen,
Al waert dat daer een opstonde,
Vander doot soo ick vermonde,
Sy souden hem oock versmaen.
Den rijckdom rechtveerdich vercregen,
En is in hem seluen niet quaet
Maer int misbruycken en vreckich plegen,
Daer in is de sonde gheleghen,
Soo ghy hier wel verstaet.
|
|
Auteursrechtvrij