Een gheestelijck Liedeken, op de wijse Aue Maria Godts liefde idoone.
Laet ons neerstich waken,
Daer sy in vreuchden zijn.
In deuchdelijcke saecken,
Groote vreucht sy maecken,
Met blijschap sonder pijn,
Certeyn der vreuchden wijn,
Vloeyt uyt Godts claer aenschijn,
Haer wort daer gheschoncken
Suyuetlijck sy blijncken,
Schoon als die Sonne claer,
Godts liefde maeckt haer droncken,
Daer sy gheheel in sincken,
Haer stemmen die clincken,
Diemen hoort singhen daer,
Wilt dit wel ouerdencken,
| |
Met sijnen loon verheuen,
Van Godt den Heere goedt,
Dat sy eeuwich sullen leuen,
Want sy zijn gheschreven,
Int boeck des leuens soet,
Voor hem die door sijn bloedt,
Haer sonden heeft uytghewreuen,
Godts suyuerlijck aenschijn schoon,
En oock die schoone Marie,
Die Enghelen met haer croon,
Het cieraet van den troon,
Dit is haer sonder flouwen,
Een groote vreucht idoon.
Verlicht ons hert en sinnen,
Hier in dit aerdtsche pleyn,
Met vromicheyt ghepresen,
Daer ghy nu sijt certeyn,
In grooter vreuchden reyn,
Met v heylighen groot en cleyn,
Soo brenght ons alleghemeyn.
|
|