Een nieu devoot geestelijck lietboeck
(1605)–Nicolaes Janssens–
Auteursrechtvrij
[pagina 108]
| |
Maeckt doch in my v troon,
Met alle deuchden schoon,
Soo wilt vercieren mijn,
Ghy zijt v dienaers loon,
Lof moet v eewich zijn.
Salich zijnse geboren,
In dese werelt wijt,
Die v hebben vercoren,
Daer ghy die liefste zijt,
Al lijden sy om v strijt,
V liefde verlicht haer pijn,
Mijn lief ghebenedijt,
Lof moet v eewich zijn.
Ghy zijt mijn lief alleyne,
Die mijn ziele seer verheucht,
Maeckt doch mijn herte reyne,
Dat ghy in my woonen meucht,
Verciert in my v deucht,
Bouen gout, peerlen fijn,
Ghy zijt geheel mijn vreucht,
Lof moet v eeuwich zijn.
V soet liefelijck wesen,
Mijn ziel seer aencleeft,
Ghy mocht wel zijn gepresen,
Gheen schoonder daer en leeft,
Die sulcken schoonheyt heeft,
Als ghy mijn medecijn,
Ghy die alle schoonheyt geeft,
Lof moet v altijt zijn.
V liefde gaet bouen maten,
Die ick in v bemin,
Om v soo sal ick laten,
Die Werelt met haer gesin,
Want daer en is niet in,
Dan boosheyt en fenijn,
Ghy zijt die ick bemin,
Lof moet v eeuwich zijn,
V goetheyt ongemeten,
Die is seer delicaet,
Diet proeuen sy mogent weten,
| |
[pagina 109]
| |
Dat zijt al te bouen gaet,
Sy is soeter dan een gernaet,
Of dan eenigen wijn,
Ghy zijt mijn toeuerlaet,
Lof moet v altijt zijn.
Waerom sou ick beminnen,
Creatuere bouen ou,
Ick sal in v bevinnen,
Meer dan ick in haer sou,
Haer liefde is namaels rou,
Al heeft sy soeten schijn,
Maer ghy zijt gansch getrou,
Lof moet v eeuwich zijn.
Prince van grooter weerden,
Aenhoort toch mijn geclach,
Laet my op deser eerden,
V dienen nacht en dach,
Dat ick aenschouwen mach,
V liefelijck claer aenschijn,
En roepen sonder verdrach,
Lof moet v eeuwich zijn.
|
|