Een nieu Gheestelijck Liedeken, tot leeringe van alle goede Maechdekens, die gheerne Jesum voor haren Bruydegom souden beminnen Op de wijse: Ick clage v Venus dierken.
AEnhoort gy maechden reyne, Jesus heeft v gesint,
Hier in dit aertsche pleyne, wt liefden hē bemint,
Met strijden soo verwint, v cranckheyt en natuere,
Op dat ghy namaels vint, der maechden croone pure.
Bouen al wilt beminnen, Jesum den bruydegen reyn,
In v hert van binnen, hier in dit aertsche pleyn,
Want hy mint v certeyn, met liefde wtgelesen,-
Dus wilt hy oock alleyn, die alderliefste wesen.
Const ghy te recht bedencken, sijn groote liefde soet,
Gy sout hen weder schencken, dancbaerheyt met ootmoet,
Sijn preciose bloet, heeft hy geheel vergoten,
Wt hem comt alle goet, en salicheyt gevloten.
Daerom sedt v gedachten, in hem tot alder tijt,
En wilt hem seer neerstich wachten, weest sterc inden strijt,
Als wijse maechden zijt, v lampen wilt bereyden,
V lief gebenedijt, sal v in vreuchden leyden.
Edel wilt v toch maecken, met deuchden excellent,
Dat bouen is wilt smaecken, daer woont v lief seer ient,
Tot hem v herte sent, daet hy nu is geseten,
Op dat hy in v prent, zijn liefde ongemeten.
Fier en reyn wilt v houden, bemint die suyverheyt,
Soo sult ghy Godt aenschouwen, gelijck hy selue seyt,
Voor v heeft hy bereyt, een plaetse om te rusten,
Sijn hooge maiesteyt, sult ghy daer sien met lusten.
Ghy maechden wilt toch wesen, eerbaer in uwen mont,
Int bidden en in lesen, deuotich inden gront,
Maeckt hier een vast verbont, v Bruydegom te eeren,
Inwendich wilt terstont, v herte tot hem keeren.
Hoe salich ist om minnen, alsulcken een Heere goet,
Die daer verlicht van binnen, den geest met graci soet,
In druck en tegenspoet, can hy pacientie geuen,
Hierom v beste doet, naer zijnen wil te leuen.
In als zijt niet houeerdich, verheft v nimermeer,
| |
V Bruydegom is weerdich, lof, prijs, hoogheyt, en eer,
Hy is v Godt en Heere, voor hem wilt v verneeren,
Hy sal v namaels zeer, hooch-gelijck exalteeren.
Keert v oogen der sielen, tot die Hemelsche vreucht,
Ootmoedelijc wilt knielen,voor hen diet al verheucht,
V teere ionge ieucht, in suyuerheyt wilt bewaren,-
Op dat ghy namaels meucht, v met de maechden paren.
Laet dese blijschap varen, sy brengt droefheyt en pijn,
Maer denckt toch op de scharen, dien inden Hemel zijn,
Die vanden soeten wijn, der vrolijcheden drincken,
Aen Jesus tafel fijn, sy puer en suyuer blincken.
Maechden wilt toch aencleuen, desen Bruydegom schoon,
Hy sal v certeyn geven, een excelente croon,
In zijnen hoogen troon, sal hy v seer vercieren,
Met nieuwen sanck idoon, sult ghy hem altijts vieren.
Nieuwen lofsang verheuen, sult ghy hen singen daer,
Synen naem sal staen geschreuen, in v voorhoofden claer,
Dat suyuer lam eerbaer, Fonteyn van alle deuchden,
Sult ghy volgen voorwaer, altijt met grooter vreuchden.
Om desen sanc te singen die werelt gansch versmaet,
En alle aertsche dingen, oft ander sonden quaet,
Wilt altoos vroech en laet, v bruydegom aenhangen,
Die croone delicaet, sult ghy van hem ontfangen.
Princen en Princerssen, die na desen staet haeckt,
Al wort hy van diuersche, menschen dicmael gelaect,
Inwendich siet en smaect, die weerdicheyt van desen,
Wat schimpicheyt v genaect, ghy sult te vreden wesen.
|
|
Auteursrechtvrij