Een nieu Gheestelijck Liedeken, van de boosheyt ende bedriegelijckheyt deser Werelt, op de wijse: O Heer mijn Godt waer sal ic henen gaen.
O Ghy valsche Werelt vol van bedroch,
Ghy hebter veel van Godt ghetoghen,
En alle die v dienen noch,
Sy worden iammerlijck bedroghen,
Om dat ghy v soo schoon en lieflijck toont,
V dienaers met weelde en blijschap croont,
Maer in het eynde ghy bitter loont.
Want loon ist dat ghy v dienaren gheeft,
Die v soo hertelijck beminnen,
Die na v behagen hebben gheleeft,
Wat croon sullen sy naemaels winnen,
Voor v pompersie, armoede bloot,
Voor dit weeldich leuen, de eeuwige doot.
Hierom zijn sy dan wel sot en dwaes,
| |
Die haer tot de werelt begheuen,
Voor haer cleyn ghenuchte vreucht en solaes,
Soo verliesen sy dat eeuwich leuen,
Aensiet doch hoe dat sy haer dienaers bedriecht,
Met schoone beloften seer valschelijck liecht,
Haer eer en glorie als roock wech vliecht.
Al dat daer is inde Werelt breet,
Soo Joannes claerlijck heeft gheschreuen,
Is hoouerdy des leuens en giericheydt,
Onsuyuer na den vleesch te leuen,
Die dit meest hanteren die worden gheacht,
Fray weeldighe gheesten van Venus gheslacht,
Die Werelt seer vriendelijck op haer lacht.
Men heet haer gheluckich en salich hier,
Die naer de Werelt triumpheren,
In voorspoet in weelde in rijckdom fier,
Hooveerdich sietmen haer braggeren,
Van goude en siluer blinckt haer ghewaet,
Wtwendich en costelijck bouen haer staet,
Soo croont haer de werelt met haer ciraet.
Hierom wort ghy werelt soo seer bemint,
Van veel dienaers die v aenhangen,
Om dat ghy met weelde haer ooghen verblint,
Eer en glorie sy van u ontfangen,
Maer kenden sy uwen valschen schijn,
Hoe bitter dat ghy hier na sult zijn,
Sy souden v haeten ghelijck fenijn.
Ghy schijnt te wesen een schoon paleys,
Verciert met costelijcke mueren,
V dienaers zijn weeldich sy leuen in peys,
Het schijnt haer vreucht sal eeuwich dueren,
Sy worden subijt vande doot verrast,
De wraecke des Heeren haer leuen doortast,
Soo versmooren sy in haer sonden vast.
Hoe bitter is haer dat scheyden voorwaer,
Als sy van die Werelt moeten deruen,
Met alle haer weelden en vreuchden claer,
Die bitter doot moeten sy steruen,
Dan laer haer de werelt alleen inden noot,
Sy vinden waerachtich dat Paulus spreekt bloot,
| |
Hoe weeldiger leuen hoe bitterder doot.
Princen en Princerssen hier wel op let,
Wilt v doch vande werelt keeren,
Leeft na Godts geboden volbrengt zijn wet,
Hy is eenen goeden Heer der Heeren,
Die voor zijn dienaren nu heeft bereyt,
Een plaetse van weelden vol vrolijckheyt,
Om daer te aenschouwen zijn Maiesteyt.
|
|
Auteursrechtvrij